KAYBETTİKLERİNİ ARAR İNSANLIK

Kaybettiklerini arıyor insanlık… Günümüz insanlığı kaybettiklerini arıyor; hem de ne arama!.. Bulamayacak ama, asla bulamayacak!..

-Kendim ettim, kendim buldum, diyecek sadece!..

Neleri kaybetti insanlık; neleri kaybetti de arıyor insanlık:

Tertemiz suyu, havayı, toprağı kaybetti; en başta bu üç hayat nimetini kaybetti insanlık…

Canına can katan tertemiz yiyecekleri, içecekleri kaybetti… Ekmek, sadece ekmek bile tek başına sağlıklı gıdayken, ekmek de kaybedildi… Buğdayın, unun, ekmeğin tadı kalmadı…

Neleri kaybetti insanlık; neleri kaybetti de arıyor insanlık:

Sevgiyi kaybetti insanlık…

Sevgi güvendir, iyiliktir, mertliktir, vicdandır, hayatın dayanağı ve geleceğidir; insanlık için paha biçilmez bu erdemler kaybedildi…

Güveni, acımayı, değer vermeyi, korumayı, iyi olmayı, iyiliği, insan olmayı kaybetti insanlık…

İnsanlık, insanlığı kaybetti…

Dünyadaki günlük haber akışına bakalım, yarınlara güvenle bakabileceğimiz kaç haber bulabiliriz ki!..

Ne var savaşlardan başka!..

Ne var, ‘hakkımdır, değildir demeden’ para-pul kapma gözoymalarından başka…

Ne yapmalı; biz tek tek insanlar ne yapmalıyız, ne yapabiliriz?..

En başta iyi olmalıyız; her zaman ve her şartta iyi insan olmalıyız…

Yaşadığımız bu dünyada her ne varsa hepsini sevmeliyiz…

Bilen olmalıyız, bildikçe güçlü olacağımızı aklımızdan çıkarmamalıyız, minnacık da olsa yanlışlara gücümüzün yettiğince karşı koymalıyız…

Harcayan olmamalıyız, tüketici olmayı sevmemeliyiz, çocuklarımıza tüketici olmak yerine üreticiliği sevdirmeliyiz…

Yılda bir tane de olsa fidan dikmeliyiz…

Hiç tanımadığımız çocuklara, okuyup beğendiğimiz kitaplar hediye etmeliyiz…

İnsanlığı arayan olurken, insanlığı anlatan, yaşayan ve yaşatan olmalıyız; ‘insanlık budur’ diyerek, ‘insanlık budur’ diye haykırarak…