Kelebek

Uzak hayallerin var mıydı senin de
Dilekler tutman için gül dallarına bağlanan
Yeşil, kırmızı ip olup içine güneş gibi doğan
Bir gülüş olup masum bebeğin
dudağına yayılan
Karanlık gecelerin yalnızlığında iç çekişlerinde
Isıtan, sarmalayan dansıyla büyüleyen, ışığa
Ellerini, gözlerini, yüreğini açan...
Nakış gibi işlenen zamanın ardından
Renklerinde umutlandıran,
Sürgün verip, filiz zerafetinde duran sana bakan
Rüyalarına gizlice girip belki yarından da yakın diyen
Hayallerim erişilmez, masum, sevdalı, yalın ve
O kadar da yakındı bana sevgili dostum
Yüreğim acındı, yandı, yaralandı, onlar
Zamanla dost merhem oldu bana
Apansız gelen bir yağmurla sel oldum aktım
Bilinmezliğe, rüzgar oldum estim
Dağların doruklarında görülmemiş gölün
Üzerinden geçen allı turna,
Gecelerin en parlak yıldızı oldum
Ellerimden kelebeğimi uçurdum o gün
Yaşamı kavradım, derinliğine hemde
Sonsuz derinliğine
Anladım ki hayallerim yakın, hem de çok yakın
Avuçlarımdaymış...

Özden Bora