Kendi dünyanızın merkezisiniz

Sokrates öğrencilerine birer beyaz kâğıt dağıtıp bir daire çizmelerini ister. Dairenin ortasına da bir nokta koymalarını söyler. Bazıları küçük bir daire çizerken bazıları tüm kağıdı doldurmuştur. Sokrates, "Dairenin ortasındaki nokta sizsiniz. Kendi dünyanızın merkezisiniz. Daire ise yaşadığınız hayata koyduğunuz sınırlamayı temsil eder" der. Daha sonra daireyi sildirir ve şunları söyler: "Geriye sadece nokta kaldı. Şimdi sınırı olmayan bir dairenin merkezindesiniz."

Mailime gelen bu yazıyı bir kaç kez okudum. Hem de Yeni Türkü'nün sevdiğim şarkısı 'Ya dışındasındır çemberin ya da içinde yer alacaksın' dizeleri eşliğinde.

Hayatımızın sınırı olmalı mı? Ya da bu sınır nerede başlar? Evet, bir sınır olmalı. Bu sınırı ise kendimiz çizeriz. Tabi ki bir kalemle değil. Davranışlarla, tepkilerle...

Bu sınır olmadığında ise hiç beklemediğimiz anlarda beklemediğimiz insanların davranışlarını anlamaya çalışırız. Ya da bazen ufak bir sorun büyüyerek içinden çıkılmaz bir hale gelebilir.

Bu konuyla ilgili en güzel açıklamayı Ferrarisini Satan Bilge kitabının yazarı Robin Sharma yapmış: "İnsanlar, sen istediğin kadar hayatındalar, göz yumduğun kadar dürüstler ve onları affettiğin kadar iyiler." Bu sözün üzerine daha ne denir ki...