Kendiliğin Cesareti

Söylediklerimize, davranışlarımıza inanıyorsak, çevremizin

fikirleriyle uyuşmuyorsa da bildiğimiz yoldan şaşmıyorsak, böylesi cesaret işidir...

Öncelikle, kendi doğrularını savunan insanlar yalnız kalabilirler. Halbuki

insanların en önemli ihtiyaçlarından birisi bir gruba, topluluğa ait

olmaktır. Özgüveni yüksek bireyler bundan korkmazlar, bazen ait olmamayı

göze alabilirler, acı da çekseler...O acıyla ancak, kendi değer ve

inançlarına bağlı kaldıkları bilinciyle baş ederler. Çünkü en yüksek nokta

kendini gerçekleştirebilmektir yaşamda...Bu amaca ulaşmak zorluklarla

mücadeleden geçer. Bu gerçeği çok güzel sözlere döken La Fontaine: "Hiçbir

zafere çiçekli yollardan gidilmez", der.

J.B. Conont ise risk almanın gelişme için önemini: "Kaplumbağaya dikkat et.

Ancak kafasını çıkarıp risk aldığında ilerleyebiliyor," diyerek ifade eder.

Evet, biz de zaman zaman kabuğumuzdan dışarı çıkıp biraz maceracı davransak

ne güzel olur!...,Bazen çevremizde görürüz, akıllı, donanımlı bir insan

ama hep o fasit dairenin içinde dönüp duruyor, çünkü kolay ve rahat

geliyor. Sonra hiçbir yere varamadığından şikayet ediyor...Yazık ki konfor

alanının dışına çıkmadan yaşanan hayat, hakkıyla yaşanmış sayılmaz. Hep

aynı davranış biçimini sürdürenler, aynı sonuçları alırlar haliyle...

Proaktif, deneysel davranış biçimleri değişim ve gelişimin temel

taşlarıdır. Yani her zaman hareket ettiğimiz gibi hareket etmemek, farklı

tavırlar, yollar denemek...Bir yerde kabuğumuzdan çıkıp, hatta o kabuğu

kırıp, alışkanlıklarımızı değiştirebilirsek amaçladığımız hedeflere doğru

gidebiliriz. Yolumuzu değerlerimiz ve inançlarımız doğrultusunda çizebiliriz. Belki

önce minik adımlarla, ama olsun, cesaretin ışığıyla...

Merhaba, bu blogda yaşadıklarımdan, ilgi alanlarımdan,...alıntılar yaparak sizlerle paylaşmak ist..