Kendini beğenmiş, şımarık, emperyalist yabancı...

Zaman, zaman sorarız;

''Neden ilerleyemiyoruz? Neden hep geri kalıyoruz?'' diye.

Sonra da içinde ''BİZ'' lerin sorumluluğu olmayan yanıtlar veririz. Sorumluluk hep başkalarındadır. Hatta bazılarımız işi iyice abartır ve meşrebine göre; sevmediği bir kişiye, topluluğa veya ülkeye sorumluluğu yükler. Oh, işte bu kadar, tüm suçlu onlardır(!).

Oysa, bakış açımızı biraz değiştirip, sorumluluk alabilsek sanırım çok şey değişecektir.

Geçmişte başımdan geçen bir olay ''BİZ'' e farklı bir gözle bakmama neden oldu.O yüzden sizlerle paylaşmak istedim, belki sizin de bakış açınızı biraz olsun değiştirebilir.

Efendim, olay Side' deki otellerin birinde yıllar önce geçti.

''Otelin saunasına girdim. İçeride benden başka kimse yoktu. Bir yer bulup oturdum. O da ne? Malum yerime bir şey batmasın mı? Baktım, oturma yerlerindeki tahta çivilerinden biri çıkmış. Hemen kalktım ve başka bir yere oturdum. İçimden de otel yönetimi ile ilgili sevgi dolu (!) düşünceler geçirdim.

Çok geçmeden bir Türk kardeşim daha içeri girdi. Hemen kendisini, birlik ve beraberlik gereği (!) uyardım. Tabii milletinden birini uyarmanın huzuru ile kendimle gurur da duydum (!). Sonra başladık otelin sorumsuzluğundan, yetkililerin ciddiyetsizliğinden konuşmaya. Tam ülke yönetimindeki eksiklere, yanlışlara doğru tatlı bir geçiş yapacakken içeriye iki Türk daha girdi. Tabii, iki vatansever olarak yeni girenleri hemen uyardık. Daha sonra sürmekte olan panelimize onlar da katıldı. ''Neden adam olamıyoruz?'' sorusuna hep birlikte yanıtlar aradık. Epeyce konuştuktan sonra şu sonuca ulaştık : '' Bizim dışımızdaki her şey ve herkes sorumluydu ama bizler mükemmeldik (!)''.

Bu durum birkaç kez daha, yeni Türk kardeşlerimizin içeri girmesiyle tekrarlandı. Her seferinde kendi yurttaşlarını uyaran vatanseverlerin sayısı arttı. Pek tabii onlar da sürmekte olan panelimize katkıda bulundular. Tam Türkiye problemlerini bitirip, Orta Doğu' ya doğru yelken açtığımız bir sırada içeriye bir yabancı girdi. Yedi düvele konukseverliğimizle nam salmış bir ırkın mensubu olduğumuzdan, hepimiz telaşla atladık. Yabancıyı kurtarmıştık.

Ama beklenmeyen birşey oldu.

Yabancının bize katılıp, bu işin sorumlularına ait duygularını (en azından el ve kol ile) anlatmasını beklerken, gitti saunanın buhurdanlığından irice bir taş aldı ve bizim kalleş çiviyi çaktı. Sonra da bize döndü ve gülümseyerek ''It' s OK'' dedi.

N' olacak? kendini beğenmiş, şımarık, emperyalist yabancı (!)...''