Kim itti ulan beni denize!...

Hatırladığım kadarıyla fıkra şöyledir: Denize kıyısı olan şehirlerin birinde, bir genç kız denize düşüyor. Kız, kurtulmak için çırpınıp imdat çağrıları yaparken meraklılar topluluğu da kıyıya diziliyor. Böyle durumlarda hep olduğu gibi, her kafadan bir ses çıkıyor: Yok mu, iyi yüzme bilen, kurtarsın şu kızcağızı, çağrıları ile birlikte...

Nihayet bir "kahraman" kendini denize atıyor. Gerçi boğulmakta olan kızı, civarın cankurtaranları çıkarıyor ama bizim "kahraman" da, cesaretinden dolayı alkışlanıyor. Ama nasıl?

Islak bir vaziyette ve soluk soluğa kıyıya çıkan "kahramanımız" öfkeden burnundan solurken bağırıyor çevresindekilere: "Kim itti ulan beni denize!.."

Bu fıkrayı, Kemal Kılıçtaroğlu'nun CHP genel başkanlığına adaylığını açıklaması üzerine yazdım. İstanbul belediye başkan adaylığından başlayarak sivriltilen Kılıçtaroğlu'nun budanma zamanı gelmişe benziyor.

Sayın Kılıçtaroğlu, CHP'nin kurumsal kimliğine karşı bir "savaş" ilan etti... Bu cesaret alkışlanmaya değer, değmeye de, korkarım hafta sonundaki kongreden sonra, Kılıçtaroğlu, yukarda fıkrasını anlattığım "kahraman"ın durumuna düşecek...

Kendisine gaz verip aday yapanlara, o sakin duruşunu bozup şöyle seslenecek:

Kim itti ulan beni denize!....