Kimine kavuun, kimine kelek!

Bayramlar mutlu olabildiğimiz sayılı günlerdendi, bir başka olurdu keyfimiz.
Çabuk gelmesini heyecanla bekler bir sonraki bayrama kadar büyümekten korkardık!
Piyasadan silinmek işimize gelmezdi çünkü!
El öpme faslı harçlıklar alınarak yapılırdı, bu hakkımızı sonuna kadar kullanırdık!
Nerdeyse para vermezseniz elinizi öpmeyiz diyecek durumdaydık bu ticari faaliyette !
Evlerinde bulamadıklarımız olursa, sabırla gelmelerini beklerdik!
Dönüş için yol paramız olmazdı çünkü!

Yürüyerek eve döndüğümüz hiç olmamıştı, son derece iddialıydık!

Evimize iki dolmuş mesafelik bir semtte oturan akrabamıza gitmek ise sonsuz sevinç yaşatırdı bize!

Evleri oldukça iyi giyimli ve zengin misafirlerle dolar taşardı!

Böyle durumlarda bizleri salona pek almadıklarından el öpme fslını kapı önünde icra ederdik!

Bir defasında salona alındığımızı hatırlıyorum, parmağı delik çorabımı diğer ayağımla gizlemeye çalışırken bir misafir çocuğun alaylı bakışlarıyla karşılaşıp başımı önüme eğmiştim!

İlk kez etkilenmiş ve çok utanmıştım, artık büyüyordum galiba!

Neden onlardan farklıydık?

Boynum bükük bir halde kapıdan çıkarken elbise yakalarında dantel süslemeler olan kızlara takılmıştı gözüm!

Mahallemizin sümüklü kızlarından çok farklıydılar!

Zengin apartman bebesi derdik biz, onlara çok özenirdik!

Elleri çikolata ve kaymaklı bisküvilerle doluydu!

İçlerinden sarı saçlı olanı bana acımıştı!

Eğer istersen harçlıklarımın yarısını sana verebilirim dedi!

Tertemiz yüzüne bakakalmış hiç bir cevap verememiştim !

Bu kız ilk aşkımdı galiba!

Ama bana acımıştı, bu nedenle ondan nefret etmiştim hemencecik oracıkta....!

Evimize dönüp olan biteni anneme anlattığımda, yaaa işte böyle oğlum ded!.

Hayat budur işte!

Kimine kavuuun, kimine kelek!

Anneme erkek sözü vermiştim ağlayarak!

Bundan böyle pekiyi ile dolu karneler getirecek, büyüdüğümde mutlaka büyük adam olacaktım!

Ama mutlaka!!!