Kırmızı Ekose Etek

Hafif yağmurlu bir günün ardından getirdiği, O küçük masum çocuğun ansıydı bu. Herhangi birinden çok farklı ve bütün güzel anılardan daha güzeldi. İlk okul çağlarında yaşanmış kısa bir hikayenin güzel kısmıydı. Bir pazar sabahı kuşluk vaktinden hemen sonra, bahçelerinde ayçiçekleriyle boy ölçüşüp neşelenen küçük çocuğun anısıydı bu. O küçük çocuğun Büyük anılara yer sahipliği yapan kirlenmemiş bir zihni vardı. Bir çoğunun isimleri aynıydı. O, bir kuşluk vakti sonrası.Gerçeğin, annesinin elinden tutmuş, gamsız çocukça patika yoldan geçişini hiç unutamadı. Unutamadığı mavi kazak, kırmızı ekose etek ve kırmızı rugan ayakkabılarda vardı elbet. O kendinden emin mağrur bakışların altındaki gülümsemeydi, aklına yer eden. O bir pazar sabah kusluk vaktinden hemen sonra önünden gerçeğin geçişini izlerken küçük çocuk, çitin arkasından sadece bakmakla yetindi. Hiçbir harekette bulunamamasının asıl sebebini yıllar boyunca hep, kafesini parçalayacakmış gibi çırpınan saka kuşu na benzeyen kalbine vermişti. Oysa bir daha hiç çırpınmamıştı okadar saka kuşu. Belkide buydu o kuşluk vakti anısının unutulmamasının asıl sebebi. Üzerinden on beş yıl geçmesine rağmen hala hatırlanmasının sebebi unutulmayan bir pazar sabahı önünden geçen kıvırcık saçlı kızın yüzündeki o masum gülümseme değildi. Daha sonralarıda birçok kez görmüştü onu, ip atlarken veyahut sek sek oynarken. Bir üçüncü ders sonrası girilen teneffüsde ki o hüzünlü olayıda unutamadı. Sekiz kareden oluşan o çocuk oyununu oynarken aniden ayağı takılıp düşmüştü, kıvırcık saçlı güzel kız. Hafifçe okul üniformasının pileli etek kısmını yukarı kaldırmış ve kanayan dizine bakarken süzülen iki damla yaşda. Anılarının hiç birşey yapamadığı kısmında kalmıştı. Küçük masum çoçuk hayatının geriye kalan hiçbir döneminde bu anıları unutamamıştı zaten onunda sayılmazlardı... O sadece kıvırcık saçlı güzel küçük kızın anılarını birgün onun için dile getirebilmek amacıyla beynine kaydetmişti. Onun zamanı geldiğinde okuyabileceği bir günlük tutmuştu sadece.... Hiçbir zaman ona yakın olmasına rağmen, onun hayatında etkin bir rol olmayı başaramadı küçük çoçuk. Rol almak içinde hiç cesaret edemedi. Küçük kıvırcık saçlı kızı en son gördüğünde elinde bebeğiyle kırmızı kamyonetin arkasından ağlıyordu. Sessizce arkadaşlarına veda edişini izledi ve hayatta ilk defa kaybetmişliğin o acımtırak tadına baktı. O acımtırak tat onbeş yıl yakasını hiç bırakmadı, ne kaybetmişliğine kızıyordu artık nede geçen onca seneye. Tek istediği küçük kıvırcık saçlı kızın nerede olduğuydu.