Kıtmir'in maceraları

Yani kendini ne sanıyorsun Kıtmir
Evamir’i Aşere’den beri adın anılmadı diye
Buğuzun kime?
Yine boynunda bir kalın iple, sahibinin elinde
Yerlerde sürüklenmektesin
Bırak artık şu yalakalığı
Gittikçe dünyadan kopup
Mağarana kilitlenmektesin.

Bak oradan çıkalı ne kadar oldu
Kral çoktan değişti, giysiler bile…
İnsanlar değişti, altın paralar pul oldu..
Sen hala kendini Pazar’ın kralı sanırsın
Pazardaki mallar satılalı nece oldu
Yabancılaştırmaktasın kendini
Adeta bir insan gibi davranmakta israrlısın.

Ey Kıtmir, ne olacak bu işin sonu
Yani boynundaki bu iple kendini özgür sayma
Sokaklarda bir tasmayla dolaşırken
Özgürmüş gibi dik dik havlama
Nereden öğrendin bu halleri
Ve diklenmeleri…
Nasıl olsa sana göre bir üniforma biçerler
Anlayamazsın ne zaman giydin, sen kimsin
Bir bakarsın, bir gardiyansın tutukevinde.

Zavallı Kıtmir, olmayacak mali hülyalar
Peşindesin ve hiç de yanılmış gibi durmuyorsun
Demek başlar ileri, omuzlar yüksek
Ve daima ileri… Nereye kadar
Bu gidiş nereye kadar, bu aldanmışlık
Kıtmir, sen kendini ne sanıyorsun?

Zavallı Kıtmir, biraz gerçekçi ol
Bahçene çık, çiçeklerini sula,
Çok konuşma, dedikodu etme
Bütün bunlar senin aleyhine
Bak, durmadan yazılıyor kapkalın defterine…

Zavallı Kıtmir, kendini gerçek sanan kurmaca
Aldanmaca, aldatmaca, hayali küçük hayvan
Bir köpek bile olamadın, o bile daha bilinçli
Ama, işte köpeklikte  üzerine yok. Bilmiş olasın.