Kıyamet bu mu?

Öyle bir devirdeyiz ki, yönetilenler yönetenlerin sermayesi olmuşlar. Yönetenleri koltukta biraz daha tutabilmek için, canlar hiçe sayılıyor. Ölen ölür, kalan sağlar sermayedir.

Haram, helali sömürüyor. Öyle ki, yakın zamanda helal diye bir şey kalmayacak, anne sütü de dahil. Haram ile beslenen annenin sütü de haramdır.

Yalan doğruyu götürüyor. dinler, yalanın sermayesi. Uydurulan yalanlara Allah, Peygamber yalancı şahit gösteriliyor. Cümlenin başı şöyle: Peygamber efendimiz buyurmuşlar ki. Oysa ortada peygamber diye biri yok. Olsa yalanı söyleyeni çarpardı.

Ne sevdalar kaldı, ne aşklar. Yüreklerde ihtiras hüküm sürüyor. Seks duyguların başında geliyor. Bu gün o, yarın başkası. Aile mevhumu diye bir şey yok. Mahkemeler boşanma davaları ile kaynıyor. Çocukların geleceğine tuzaklar kuruluyor. Büyüdüklerinde bu çarkı onlar çevirecekler.

Vatan sevgisi, bayrak aşkı, milliyetçilik duygusu sıfır. Milliyetçileri temsil edenlerin başı, milliyetsizlerin yanaşması olmuş. Terör meslekten sayılıyor. Para kazanmak için teröristlere binlercesi katılıyor. Şansı yaver giderse eve ganimetle dönecek. Kan dökerek kazandıkları ile çocuk besleyecek.

Duygular da körelmiş. Görmüyoruz, duymuyoruz, aldırmıyoruz. Öteden beri yarın ne olacak bilmiyorduk. Şimdi bu günü de bilmiyoruz. Bir saniye sonra ne olacak? Bilen var mı?