Kıymet bilmek hayat demekse eğer... Elinizdekilere sahip çıkın!

Ey hayat, sen garip ve suüprizlerle dolu baslangıçlarin belki de sonucu en karmasik olanisin. Sonu bazen huzunle bazense gecmisine de sirtini dondururcesine unutturacak gelismelere surukler durur bizi, bizse hep ayni git gellerin ortasinda verdigimiz cabalarla hayatin sadece cekilmez boyutlarini ardi sirada, bir bir birakirken gerimizde hep ayni soruyla karsilasir dururuz.

Hayat devam ediyor derken bile kelimeleri gizler olduk birbirimize; onlari hep degistirdik, hep farkli sesler seslenir olduk birbirimize, oysa o kelimeler miydi bizi bize anlatan yoksa bizim gercek ustunlugumuz mu?

Bence hicbir sey eskisi gibi degil artik,
Nede olsa gecmis gecmistir artik,
Nasil olsa hicbir seyi geri getirmez ahlanmalar,

Ahh, gecligim ah derken bey amca yani basimizda sen neler hissettin yureginde, hissedebildin mi onda ki kiymet bilirligi, birakabildin mi kenara bos vermisligini?

Bence hayir, ya sence?

Hep sikayet eder olduk yasadiklarimizdan, yok mu yani bizi yasatan nedenler, yok mu yani seni mutlu kilacak gelismeleri Bugun bir kez daha soyle dundum kendimce, sirf acaba beni yasama bagliyanlar nelerdir diye? Sonra fark ettim ki hicbir nedenim olmasa bile, ailem var, sevdiklerim var ve ben bunlari yasadikca, onlarin hayatimda oldugu gercegini animsadikca benden mutlusunu dusunemiyorum. Birakin anlik mutsuzluklari, ya karsiniza gelip birileri size kanserden bahset se ve sizin kaniniz donsa, o zaman nasil bir tepkiyle karsilasirdiniz?

Sanirim, anlatimi mumkun olmaz bu tepkilerin, sizdeki yikimlarin…
Hayat demek baba demek,
Hayat demek kardes demek,
Hayat demek sevgili, birer es demek..
Birakin herseyi; tekrar animsayin hayat demek ne demek sizde senle?
Mutlu olmak mi, yoksa...
Yoksa hayat demek, ANNE demek mi?

02/10/2006

gununun getirdiklerinde annemi
animsarken…