Kızılay

İlkokul 2 inci sınıf öğrencisiyim. Sınıf öğretmenimiz sene sonu için bir oyun hazırlıyor. Kızılay’la ilgili. Hepimize roller dağıtıldı, provalar yapıldı. Sınıfın başarılı öğrencileri, roller için seçildi. Bana anne rolü verildi. Çok heyecanlandım, ağlamaya başladım. Öğretmenim saçlarımı okşadı ve: “Niçin ağlıyorsun yavrum” diye sorunca: “ya o gün şaşırır yapamazsam, rezil olurum” Öğretmen güldü ve: “Hayır rezil olmazsın, rolünü çok güzel yapıyorsun, diyerek beni ikna etti. Evde her gece rolümü yaptım. O gün geldi. Okul salonu velilerle dolmuştu. Milli Eğitim Müdürü, daha birçok üst düzey

Milli Eğitim görevlileri ve öğretmenler, Müdürümüzle birlikte ön sıralara oturdular. Sahnede perdenin arkasında kıyafetlerimizi giyip yerlerimizi aldık. Anne rolünü oynayacaktım. Yanımda 2 çocuğum sokulmuşlardı bana. Fakir bir aileyi canlandırıyorduk. Perde açıldı oyun başladı: çocuklar birlikte eteğimi çekiştirerek ağlıyor ve “ana, ana açız” diye ağlıyorlardı. Ben: “ağlama yüreğimi, dağlama”, kızım: “İlaç aldın mı bana?” “haber saldım babana, ahret yolu uzunmuş, mektubu geç almıştır.” Diye müzik söyler gibi konuştum. O ara beyaz elbiseler içinde kanatları ve başında Kızılay kepi olan bir öğrenci, içeri girip hepimize sarıldı ve: “Hem ana, hem baba, hepinizin sevgisi benim kucağımdadır, ben varım siz korkmayın, benim adım KIZILAYDIR.” Diyerek kanatlarını üzerimize kapattı. Ve biz birlikte şarkı şeklinde: “İki kol sardı birden üçümüzü, hem kucakladı candan o bizi.

O kucağa üçümüzde sığındık, ısındık, ısındık.” perde indi. Salon alkıştan inledi adeta. Perde tekrar açıldı, bizler yerle kadar eğilip selamladık oradakileri. Sonra öğretmenim ve Müdürümüz, Milli Eğitim müdürü bizlere ödüller verdiler. Mutluyduk. Böylece ilk ödülümü Sevgili, unutamadığım Öğretmenim Zeliha Taylan’dan almış oldum.  Yetişmemizde emekleri olan, gece gündüz çalışarak temellerimizi atan, tüm öğretmenlerime selam, sevgi ve saygılarımı iletiyorum. Bu dünyadan göçenlere Allah’tan rahmet diliyorum. Nur içinde yatsınlar. TÜM ÖĞRETMENLERİMİZİN GÜNÜNÜ KUTLUYORUM.

NAHİDE ÇELEBİ