Kokuşmuş şerefsizler

Kokular…

hanımlar kokuyor, beyler kokuyor

balıklar, istakozlar, etler kokuyor

içkiler içilse de , dökülse de kokuyor

pipolar, purolar, sigaralar

Kokuyor…

Kokusuzlar…

Bir kokusuzlukla kokuyor.

kokmayan kokuşmuşluğu gizliyor

mermerlere, halılara, perdelere sinmiş

Astraganlar, Vizonlar, Leoparlar, Kızıl Kanada Tilkileri

yaslandıkları koltuklarda kokuyor

sessizliğin ve çok sesliliğin içinde

ufalanmışlık kokuyor.

Ben gecikmiş yaralar sardım

ellerimle tuttum kokuyu

koğuşlara girdim postallar, çizmeler tütüyordu

sobanın çevresinde çizme gibi duruyordu yün çoraplar

çemberli kusmuk kokuları biliyorum.

Ve siz sömürenler, riyakarlar, yalancılar, asalaklar , çemberler , kapatmalar

Fikirlerini, düşüncelerini gömlek gibi değiştirenler

ben artık değiştim diyenler

önünüzde iri kayısılar, armutlar, ananaslar, mandalinalar, portakallar, muzlar, kavunlar, karpuzlar yaşanan mevsimsizlikler…

ipekler, jeepler, markalar sonradan görme görgüsüzler

Kaşarlar, graviyarlar, rokforlar, füme balıklar, taramalar, ezmeler bunların tüm kokuları…

Ve kokuşmuşlukların tüm nedeni sizsiniz “ŞEREFSİZLER” siz…

CAN..