Kollektif zihin

Neden bazı insanlar kendilerini yaratan kudretin kendileri için çizdiği o ulu ve ilahi kader planını keşfedebilirken, bazı insanlar yaşamlarının anlamını hiçbir zaman keşfedemez. Kanaatimce bu sorunun en önemli cevabı zihnimizdir. Çünkü zihin, toplumun bizim içimizdeki yansımasıdır. Zihin politik, dini, felsefi …vs bir yığın “ izm’li” ideolojilerle doludur. Her toplum kendi koşullanmalarına göre bir zihin yaratır ve insan da toplum tarafından bilinçli olarak yaratılmış olan bu düşünüş biçimlerini, kendisine aitmiş gibi benimser , ona göre davranır ve bu sırada da kendi arzusu doğrultusunda hareket ettiği illüzyonuna kapılır. Oysa insanın içine kendisine hizmet etmeyen ama toplumsal amaçlara hizmet eden bir zihin yerleştirilmiştir. Ne yazık ki bu döngü kırılamadığından tüm yaşam, sanal bir zihin aracılığıyla sürdürülür. 

Toplum herkesin birer karbon kopya olmasını arzu eder ve orijinal olmana izin vermemek için elinden geleni yapar. Bu konuyla ilgili Cummings’in çok hoşuma giden bir sözü vardır: “Bütün gücüyle seni diğerlerinden farksız yapmaya çalışan bir dünyada kendin olarak kalabilmek , dünyanın en zor savaşını vermek demektir.” 

En başta sorduğum soruya geri dönecek olursak, sahip oldukları dehayı keşfedebilen insanlar, toplumun etki altına almaya çalıştığı zihinlerini esaretten kurtararak kendi gerçeklerini yaşamayı seçmiş insanlardır. Unutmayalım bu hayata yemek, içmek, çalışmak ve çocuk yapmak için gelmedik. Zaten bu tarz bir yaşam biçimini benimsemiş bir insan her geçen gün ölmeye başlamıştır. Oysa yaşamak kendini keşfederek sonsuzlukta özgürce kanat çırpmaktır. Kendi gerçekliğini yaratırken kendinden geçmektir. Haz almaktır. Üretmektir. Kendi içindeki tanrısal benliğin mükemmelliğini dışarı yansıtmaktır. Özgün yaratımlarla övgüler almanın ve takdir edilmenin hazzını yaşamaktır. 

Sonuç olarak, bütün çabamız kendi gerçekliğimizi keşfetmek olmalıdır. Ancak o zaman yaşam duygusunun keyfine ve coşkusuna varabiliriz.