Komedinin böylesi

Yıllar önce iki genç kız okumak için İran'dan Ankara'ya gelmişti. Apartmanda bizim karşı dairede oturuyorlardı. Türkçe bilmedikleri için İngilizce konuşarak anlaşıyorduk komşularımızla ama gelgelelim onların acilen Türkçe öğrenmeleri gerekiyordu. Kızlar ellerinden geleni yapıyor, biz de yardımcı oluyorduk.

Birgün okula giderken çevreye lisan sorunları olduğunu anlatmak ayni zamanda da yardım almak ümidiyle, adı Jila olan, bir kağıt üzerine: "Ben yabancı uyrukluyum", diye yazıp yakasına takıyor. Otobüse biniyorlar ki onları her gören gülüp geçiyor. Bir, iki... Durum anormal, gel gör ki bu gülüşmelerin sonu gelmiyor. Onlar şaşkın, herkes kıkırdamakla meşgul. Otobüse daha önce de binmişlerdi, hiç böyle dalga geçen olmamıştı. Acaba sebep neydi, Jila'nın yakasına astığı şu kağıt
yüzünden gülüyor olabilirler miydi? Komik bir yöntem ama bir çare olarak düşünmüşlerdi etrafa durumlarını açıklamak açısından. Otobüsten iniyorlar, okula gidiyorlar. Daha kapıdan içeri girmeden gençler gülüşüyor, biraz ilerliyorlar kahkahalar. Birbirlerine bakıp, "Herkes bize neden gülüyor, mesele nedir acaba, " diyorlar kendi lisanlarıyla. Derken sınıfa giriyorlar, arkadaşlarıyla selamlaşmaya vakit kalmadan kahkahalar, bağırışmalar, gülmekten yerlere yatanlar
Kızlar bakıyorlar ki millet açıkça onlarla eğleniyor, oldukça rahatsız oluyorlar ve artık sebebin yakadaki kağıt olduğu ortaya çıkıyor. Ama neden, bunda ne var? O sırada hoca içeriye giriyor ve bu kıyametin sebebini soruyor. Çünkü öyle bir kaptırmış ki gençler, hocanın geldiğini farkeden yok. Öğrencilerden bir tanesi kalkıyor ve hocaya durumu açıklamaya çalışıyor. Hoca kızlardan sakladıkları kağıdı çıkarmalarını istiyor. Kağıt çıkıyor, hoca kağıdı alıyor, sınıfı susturuyor ve yüksek sesle okuyor: ""BEN KUYRUKLU BİR YALANCIYIM".