Kopça

mıh gibi saplandığımda yatağa
endişe takarım sol yanına
dişlerim gıcırdamaz hiç
rüyasızlığımla riyakar yaşarım..
uzamaya başlar saçlarım
keserim..
ağlarım kısa halime..

kopçalarımı açar sevgilim
kimseler gitmesin benden isterim
kimseciklerde kalamazken..
düş kenarlarıma çiçekler ekerim,
dikensiz..
yolarım, kokuları batar ruhuma
ağlarım çiçeksiz dikenli bahçeme..

seher vaktine aldanır uyanır
küserim meylere..
ruhum bedenime aldanır
düşer güneşin peşine..
yatsıda güneşi doğurmuşluğum
mesaide yıldızları saymışlığım vardır..
unuturum sahteliğimi
doldurur bir duble
ağlarım kısır kalbime..

bileklerim
kütür kütür kütürdüyor..
bu öfkem
bu yalnızlığım
bu çıplaklığım..
hepsinin sebebi Sen'sin..
giderken ruhuma yapıştırdığın ruhun..
Hepsinin sebebi.. soğuk mermerlerin..
Korkuyorum!

Tırnaklarım kanıyor
Babam dolanıyor parmaklarıma
İyileşiyorum..
Çıplaklığımı giydiriyorum korkularıma
Kimse görmüyor saklanıyorum..
Aklım alınsın istiyorum
Kimse almıyor..
Limit aşımı..
Bakiye yetersiz..
Göktanrıma sesleniyorum:
Bana bunu yapma!
"İnsan düşünürken, gerçek ondan kaçıyor
ve Tanrı bu işe gülüyor"*
bu işte bir bityeniği dönüyor..

*milan kundera