Kör kalleş

Sen zalimce mazlumu dağlara süren kalleş

Pusuya yatmışsın yine bekliyorsun leş

Doymaz sın ne yesen, açlığın kin ve nefre

Yediğin leş değil, kardeş etidir kardeş.

Senin bedenin yanmış cehenneme ne hacet

Her düşüncen bir ölüm her zerren de bir ateş

Mazlumdan ne istersin be Allah’ın kör kulu

Sana silahı veren ellerdir sana kalleş.

Sanma ki bu ateşle yanan ocaklar söner

Tek bir filizden bile onlar yeniden sürer

Emanettirbu bahçe, bize büyük Ata’dan

Ona uzanan eller kırılır birer, birer.

Son kez daha düşün o yattığın pusular

Sana mezar olmadan aklını başına al

Senin attığın ateş, cürümü kadar yer yakar

Bizim ateşimizle okyanus bile yanar.

Sen ışıkta yolunu kaybeden kör kalleş

Biz karanlık da bile buluruz yolumuzu

Ecelin çok yakındır biz karşına çıkmadan,

Terk et bu diyarları ey kalleş oğlu kalleş.

Bir parça çıkar için vatanı satıyorsun

Bunun hesabını da ağır ödeyeceksin

Yaptığın bu kalleşlik asıl kendine senin

Üzerine bastığın bir dalı kesiyorsun.

Sanma ki uyuyor bekleyişte bu millet

Pişmanlık fayda etmez dev ayaklandığı gün

Korksaydık biz eğer senin gibi kalleş den

Bu vatan elimizden çoktan giderdi bizim.

Çürümeden cesedi bu toprak üzerin de

Seni başımıza musallat edenlerin

Leşini yakacağız akbabalar önünde

O günü göreceksin yemin ederim yemin.

Kör kurşunla sattığın binlerce yiğit şehit

Ölmeye gönüllüydü bu vatanın uğruna

Sen vurdukça çoğalan bir neslin akınına

Uğrayacaksın bir gün buna yemin ederim.

Yazan: Serpil Topaloğlu

7. 2010