Korkunç gerçek

Birkaç gündür Turgut Özakman’ın ‘DİRİLİŞ’ adlı romanını okuyorum.

Kaç kere boğazım düğümlendi, gözüm doldu hatırlamıyorum. Ne zaman böyle duygulu, sulu göz olmuştum. Çocukluğundan beri bir damla yaş dökmemiş bu adam iki gündür boğazında demir bir yumruk…

Peki NEDEN ?

Cevabınızı duyar gibiyim. Bir ulusun uyanışını bütün çıplaklığıyla anlatan bu romanı okurken duygulanmamak tuhaf değil miydi?

Ben de öyle düşünmüştüm. Bir tarafta dünyanın bütün zenginliklerini sömürü ile elde etmiş emperyalist imparatorluklar diğer tarafta Anadolunun yüzyıllardır cahilliği pençesinde savaşan fakir, yoksul bitap Türkler…

Ve bu Türklerin dünyaya bağıra bağıra verdiği mesaj ‘ ÇANAKKALE GEÇİLMEZ’

Fakat bir anda korkunç gerçek Azrail gibi önümde belirdi. Maziye gömdüğünüzü, unuttuğunuzu sandığınız bir anının ansızın önünüzde belirmesi gibi …

Emperyalizme karşı akıtılan on binlerce şehit kanı ve BUGÜN emperyalizmin pençesinde çırpınan bir Türkiye…

Her alanda emperyalist güçlerin ekseninde ve onların uygun gördüğü rolü oynayan bir kukla ülke…

Meğer ben akan kanlara değil, BOŞA akan kanlara, sızlayan kemiklere ağlıyormuşum.