Koşulsuz sevgi

Cahile, kötülüğe bulaşmış olana, hayatı boyunca ezilmiş insana, çok takıntılıya, çok hırslıya, dik kafalıya, çok bencile vsss laf anlatmak, öğretmek, dostluğunu göstermek, verici olmak iyileştirmek zor ve boşuna dediler hep...

Hayır hiç birşey bilmiyorsunuz, her kimlik için bence var elbet bir iletişim dili. Her bozukluğunda bulunur elbet bir tedavisi, yeter ki besleyebilmeyi öğrenmiş olsun yaşamının bir yerlerinde kişi gerçek ve koşulsuz sevgiyi... Rehberi sevgi olacak ve boşluklarını hızla doldurabilecektir farkındalığını arttırdığınız anda.... Ben bütün ruhsal bozuklukların koşulsuz sevgi ile tedavi edilebileceğine inanıyorum... Daha da önemlisi insanların hayatlarındaki tüm başarılarının tek mayasınında gerçek ve koşulsuz sevgi olduğunu biliyorum. Fakat bir de büyük bir tehlike var ki işte ona hiç bir şey diyemezsiniz ve onu uzun vadede asla düzeltemezsiniz, değiştiremezsiniz eksik yapı taşlarını dolduramadığınız sürece.. Ve muhtemelen de zaman aşımından sonra bu yapı taşlarının düzeltilmesi ya da doldurulması imkansızdır kanımca .Sevgisiz insan!!! Koca bir okyanusun ortasında tek başına yüzmeye çalışan ve yaşamı sadece yüzmek için mücadele etmesi gereken koca bir okyanus olarak algılayan... Sevgisiz insan, belki çocukluğunda aç kaldığı göremediği belki de hiç tanışamadığı gerçek ve koşulsuz sevgi, belki de büyüdüğünde çocukluğunda depoladığı ama devamında bulamadığı ve yetinemediği sevgi.. Kurmaca yaşamı, türlü türlü rollere girmiş sözde sevgilerle bezenişi, sevgiye açlığı olmuşken yaşamının kapsama alanı ne tuhaf yollara girer ne aradığını bile bilmeden... Ne kadar mutsuz ne kadar bıkkın ve ne kadar acı doludur hayatı... Biraz kaldımı kendisi ile başbaşa hep bir şeyin eksikliğini hiisseder durur mutsuz olur ... Hırçınlaşır, mağrurlaşır, saldırganlaşır ya da anlamsız bir iyimserliğe kapılır... Türlü türlü öyle çok değişiyor ki kişiye göre sevgisizliğin su yüzüne çıkışları... Zordur... Sahip oldukça mutlu olacağını sandığı herşeye sahip oldukça mutsuzlasır... O kadar çaresizdir ki kısa hazlarının tutkularının adını koyar sevgi... Daha da mutsuzluklara sürüklenir durur... Yanlış ilişkiler, yanlış insanlar, yanlışlar ve toplamında mutsuzluklar gelir bir araya hep yaşamda...

Bu ne tür bir tesadüf düşündünüz mü hiç? Sevgisizlerin çaresiz arayışlarında yine karşılarında buldukları aslında kendileine müthiş bir güçle çektikleri kendi gibiler, umutsuz sevgisizler olur yol arkadaşları... Ve yine başaramazlar aslında hiç bilmedikleri sevgi ile birbirlerini sevmeyi... İşte yine sevmeyi bilmeyenlerin içine düştüğü alanı genişlemiş bir mutsuzluk çukuru daha... Oysa ki bilmez insanoğlu hiç bir mutsuzluğun bitmeyecek, yaşam boyu mutluluk seni hiç sarmalamayacak eğer öğrenemezsen biraz daha koşulsuz sevgiyi... Koşulsuz sevmeyi öğrenmek zorundayız, koşulsuz sevildiğimiz zaman su gibi durulmalıyız ve sarmalamalıyız sevgiyi... Ve çocuklarınızı koşulsuz sevin onlara koşulsuz sevgiyi öğretin...

Sevgiyle yazdım...

Ayça Marangoz Coşar