Kral fareler

Fare olduğumuzu unutup

Kediden daha kedici kesilerek

Kedi rolünü oynuyoruz.

Parçalıyoruz benliğimizi

Yok ediyoruz

Kendimizi…bizi

Öldürüyoruz soyumuzla

Soysuzca

Övüncümüz gururumuzun dilidir

Gurursa perde gözümüzde

Onu görürüz

Sadece

Sanal gerçekliğimize kapılırız

Ve yürürüz

İleriye atılan her adım

Geçmişimizi unutturuyor

Ya de biz öyle istiyoruz da

Bilmezlikten geliyoruz

Öyle ki

Dönüp bakmıyoruz bile geriye

Görürüz diye kuyruklarımızı

Kuyruklu yalanlarımızı

Aynalardan kaçarak

Gizliyoruz yüzlerimizi

Saklanan anlamlar gün yüzüne çıkmıyor ışıkla,

Bilgi yalnıza bir alev gücünde

Bizler sadece birer fareyiz.

Yediğimiz böceklerle övünerek

Besin zincirinin tepesine konuyoruz

Tepe’lendik diye sevinirken

Tepeleniriz farkına varmadan

Ayak kokularını soluruz da

Gururdur burnumuzu tıkayan

Kulaklarımızı sağır eden

Gözlerimiz kör

Zincirlere vurularak düşüncelerimiz

Tahtlarımıza kuruluyoruz

Düşüncelerimiz taht oluyor

Otururken tahtımızın tepesinde

Daha da yükseklere çevrilir

Gözlerimizden ziyade nefsimiz

Hayaller kuruyoruz büyük bir iştahla

Gökyüzüne bakarak

Peynir tadında izliyoruz umutlarımızı

Ayaklarımız yerden kesildi kesilecek

Uçtu uçacak hayallerimiz

Hayallerimizle birlikte benliğimiz