Krizin bize yaşattıkları

Dünyada bağıra bağıra tırmanan ekonomik krizin bize yansımaları çok daha vahim oluyor.
Her ne kadar bizi etkilemiyecek her şey yolunda diyen yöneticilerimiz bize "uyu yavrum uyu uyutayım seni" modu ile olayı geçiştirmeye çalışıyorlarsa da. Kendilerinin gündemi, bizlerin gündeminden çok çok farklı. Sanki başka gezegende yaşıyorlar ve yaşıyoruz..

Tekstil dünyası ihracat ile dönüyor.
Yurdumuz ekonomisine çok büyük katkı sağlayan iş kollarından en önde gelenidir.
Burada istihdam edilen insan sayısı hiç te azımsanacak gibi değil. Ve şu anda herkes bir bekleyişe geçti. Çünki kimse önünü ve yarınını göremiyor. Yatırımların hepsi olmasa da çoğunluğu durmuş vaziyette.

Biz çalışanlar için durum daha da vahim iş yerlerimiz kapanırsa (ki kapanmalar başladı bile) yığınla kişi işsiz kalacak. Bu oran her on kişiden dört'ü şeklinde beyan ediliyor. Önceki hafta iflasını veren bir kumaş firması sahibi yeni bağlantılar kurmak için gittiği yurt dışında, çözümsüz kalıyor ve kendini asıyor. Gazetelere yansımadı bu olay nedense. Firmalar çıkış yolu bulmaya çalışıyor.

Bizler her an işimizi kaybedecek miyiz diye düşünmekten paranoyak olduk. Ruh sağlığımız iyice bozuldu. Herkesin geçindirmekle sorumlu olduğu çoluğu çocuğu var. Kurulu düzenlerin alt üst olması var. İş yeri kapanırsa veya daraltmaya gidilip çıkartılırsam diye düşünmekten uyku düzenlerimiz alt üst oldu. Bu çocuklarımıza da yansıyor çünki asabi ve sinirli olduk.

Abarttığımı düşünenler olacaktır kuşkusuz.

Geçtiğimiz hafta yıllardır üretimini yaptığımız dünyaca ünlü bir markanın yeni dönem imalat toplantısını gerçekleştirdik. Yapılan toplantıda iki kere düşürdüğümüz fiyatları tekrar düşürmemizi istiyorlar. Aksi taktirde mal satamayacaklarını ve başka yerlere bakmaları gerektiğini söylüyorlar. Nerde ise kafa kafaya gelen bir maliyetin daha aşağılara çekilmesi firmanın iflasını getirir. Bunca insanın ekmeğini kazandığı bu işletme ayakta duramayacak. Her gün yeni girişimler deneniyor bir çıkış yolu arayarak.

Her gün bu psikoloji ile işe gelip gidiyoruz. Acaba bu gün ne olacak endişesi bizleri alt üst etti. Hatalar artmaya başladı hatalar arttıkça sinirler daha bir gerilmeye başlandı.

Bizi etkilemez diyen yöneticiler, kriz sizi etkilemiyor olabilir ama bizleri çok etkiliyor hem de.

Acaba sizler ve bizler farklı milletten miyiz?