KT 31: "Abla" evlilik müessesesine güven duymaz.

İlk 5 yılın sonunda şöyle bir silkelendikten sonra dökülüp saçılanı toplayıp öldürmeyen darbe güçlendirir diyerek yola devam edenler, evlilik müessesesinin en saygı duyulası elemanlarıdır, sayıları deve ile kulak oranının, kulak kısmında kalır.

 

Çocukları büyütmekti, kariyerdi, geçim derdiydi derken ve iyi kötü bayağı yol alınmışken, arada aileye hazmı zor miktarda para girmemişse, -girmişse, kadın yenileme niyetiyle mobilya perde bakınırken, koca kesinlikle bu ülkenin erkeklerinin ortak davranış biçimi rotasını izleyerek önce karısını yeniler-, ikinci büyük sınav erkeğin yaş dönümünde yaşanır: Bey, ne yapar eder bir çıtıra aşık olur, çünkü daha ölmemiştir! Acı gözyaşları dökülür -tabii yuvanın dişi unsuru tarafından-, eş-dost araya girer "yapmayın yahu, kaç yıllık evlisiniz, ayıp!" falan derler, onlar böyle dediğinden değil, genelde çıtır kendine başka bir yol çizmiştir o arada, evlât hatırına denir, bir daha denenir, "hem zaten, bu yaştan sonra ne yapılabilir ki?..."

 

"Abla", başka ne yapılabileceğini bilememekten, evden kimin gidip kimin kalacağı konusundaki kararsızlıktan, mal varlığını adil biçimde ikiye bölecek olan çizginin nereden geçeceğine karar verememekten, çocukların Yeşilçamvâri duygusal dayatmalarından, köpeğin kimde kalacağından, en çok da alışkanlıktan sürdürülen bu müesseseye saygı duymamakta yerden göğe haklıdır.

 

"Akrabanın akrabaya ettiğini, akrep akrebe etmezken, birbirinin tamamen yabancısı iki insanın, en özeli paylaşıp bir de mutlu olmalarını beklemek, en masum yaklaşımla insan haklarına aykırı" diye düşünen "abla"nın ilk evliliği yukarıdaki nedenlerden biri ile, ikincisi ise tek erkek evlât olan ikinci kocanın, dul ve çocuklu "abla" ile olan evliliği -ki dul ve çocuklu olma durumu ikinci evlilik tarihinden sonra gelişmiş bir olgu değildir- hazmedememesinden ötürü sona erer.

 

Görünüşe bakılırsa, iki kez, bütünüyle farklı yapıda iki adamla evlenip hüsrana uğramış "abla"ya hak vermemek mümkün değil.