Küçülürken çoğalmak

Anadolu Ajansı’nın , “ABD’de Öldüren İndirim” başlıklı haberinden bir alıntı:

“ABD'nin New York kentinde Şükran Günü'nün sona ermesinin ardından başlayan ucuzluklarla birlikte kentliler mağazalara alışveriş yapmaya koştu. Long Islan'da kapıları kırarak alışveriş merkezine giren müşteriler, kapının arkasındaki bir görevliyi ezerek öldürdü.”

Bu haber, geçen haftanın haberi.
“Ucuz mal” için , “bir görevliyi ezerek öldürme” bizde olsaydı, neler denirdi neler!
Ne ilkelliğimiz kalırdı, ne barbarlığımız...
Bunu başta, toplumda “sadaka kültürü”nü egemen kılan, yığınları açlığa mahkum edenleri savunanlar derdi. Çünkü onlar, “neden”lere değil, “sonuç”lara bakarlar. Çünkü “neden”ler üzerinde düşünseler, “neden”leri ortadan kaldıracak çözümler üretmeleri gerekirdi. Oysa onlar için en iyi çözüm, çözümsüzlüktür; var olan sorunlara yeni sorunlar eklemektir. Çünkü sözcülüğünü yaptıkları kesimlerin varlığı, sorunların çokluğuna bağlıdır. Zaten sorunlar çözülse, sorunluların oylarıyla, oy hesaplarıyla gücü elinde tutanlara iş kalmaz/dı.

Demek ki, “ucuz”a, “beleş”e koşma, sadece bizde yok.
Demek ki, dünyanın her yerinde “yoksul”, “yok”luğun getirdiği duygularla hareket ediyor;
yoksulun gözü hiçbir şeyi görmüyor. Burada önemli olan, böyle insanların genel içindeki oranı. Eğer böyleleri çoksa, yoksulluğun gerçek boyutları kendiliğinden ortaya çıkar.

Bizde yokluğun kuyruklara yığdığı insanlar, birer “oy kaynağı” düşünüldüğü için, bunu düşünenler ve bundan beslenenler böyle insanların sayısının azalmasını değil, çoğalmasını isterler. Çünkü varlıklarını buna borçludurlar. Çünkü hepsi oy hesabı içindedirler. Bu hesap şaşarsa, gelecekleri karanlık olur, gelecekteki kazanımlardan yoksun kalırlar, beslenme kaynaklarının suyu çekilir.
Onun için yardım bekleyenlerin oluşturduğu kuyruklar uzamalı!
Muhtaç insanların sayısı çoğalmalı!

*****
Son bir aydır, “yok”luk içinde çoğalıyoruz.
Gaziantep, Kütahya, Denizli ve Bursa’da fabrikalar kapanıyor, birçok kentte kepenkler iniyor. Mersin’de de bunu gözlemliyorum. Çarşı denen merkezde, eskiden “hava parası” vermeden dükkân bulma olananağı yoktu. Şimdi o bölgede, dükkânlar kiracı bekliyor. İşyerleri, yıllarını ve emeğini vermiş insanların işlerine son veriyorlar.
Gidişat kötü!
Fabrikalar kapanıyor!
Kepenkler iniyor!
Çalışanlar işsiz kalıyor!
İnsanları ilerideki günlerde açlık bekliyor!

*****

“Yok”luk, olumsuzluk içinde küçülürken çoğalıyoruz!
Ama en bereketli çoğalma, “seçmen sayısı”nda görülüyor!
Nasıl mı?

22 Temmuz 2007 Genel Seçimi’nde seçmen sayısı: 42 milyon 533 bin.
YSK (Yüksek Seçim Kurulu) Başkanı Muammer Aydın, 29 Mart 2009 seçiminde oy kullanacakların sayısını açıkladı: 48 milyon 265 bin.
İki seçim arasında seçmen sayısı 6 milyon fark ediyor.
İnsan, 03 Kasım 2002’deki seçime göre, 2007’deki “kayıp seçmenleri” ya da “hormonlu oyları” düşününce şaşırıyor!

Siz de şaşırdınız değil mi?
Demek ki, biz, “yok”luk, yoksulluk, olumsuzluklar içinde, küçülürken çoğalmışız!
Demek ki, en bereketli çoğalma/ çoğaltılma, “seçmen sayısı”nda olmuş!
Demek ki, birileri bu “kaynak”tan beslenecek!
Haydi hayırlısı!