Kullanışlı aptallık değil, bilmediğini bilmemek

Bu metin, şu metin sayesinde yazıldı:

http://blog.radikal.com.tr/turkiye-gundemi/kullanisli-aptallik-gunahini-nasil-affettirebilir-104809

O metnin kendisi de, sözü geçen kişiler de, Türkiye’de en çok raslanan ve Çin’de en berbat sayılan şeyle, bilmediğini bilmemek ile malul.

Bir bilgi vardır.

Hakkında konsensus olması gerekmez. Konsensuslar (birden çok) olur genelde zaten.

Türkler, o konsensusları bilmedikleri gibi, kavramları darma duman ederler.

40 küsur yıldır sol cenahın içindeyim. 40 küsur klikten insan tanıdım. Hem 1980 öncesi, hem 1980 sonrası.

Toplumsalcı değil, bireyselciyim, çünkü bilgi ve zeka insanıyım. Fakir ve dahi doğdum ve öyle de ölmek niyetindeyim. Köyünde ağ olmadan ağa romanı yazan Fakir Baykurt veya fakir olmadığını bilmediğini bilmeyen ama fakir edebiyatı yapan Latife Tekin gibi değilim.

Solcular ise, hem eksi zekalı, hem kara cahil, hem de bilmediğini bilmez durumda olageldiler hep.

Kullanışlı aptallık denilen şey, pratiğe yönelik bir şey, oysa bilmediğini bilmemek denilen şey teoriktir.

Türkler’in teori ile imtihanı, tarih boyunca eksi puan ile sonuçlandı. Kopya bile çekemediler yani, daha doğrusu hep yanlış kişilerden kopya çektiler. Osmanlı’dan beridir. Tüm sol cenahta. Bunu Stalinist bile olmayan TKP’li gördükten sonra yazıyorum. Eski Çin’ci Perinçek’in son halleri ise ortada.

Sözkonusu metin, Ümit Kıvanç üzerinden irdeleme yapıyor ve son zamanlar.

Birikim dergisinin eski serisini açın okuyun, özellikle de ilk sayısındaki Murta Belge metnini. Yeni dizi Birikim’in neden hiçbirşey yapamayacağını anlarsınız. Balık boştan kokmuş taa 40 küsur yıl önce.

İlginç olan şey, Murat Belge’nin ‘Tarihten Güncelliğe’yi yazıp, onun peşinden gitmemesi; Benjamin çevirip, onun da peşinden gitmemesi gibi bir durumlar dizisi. Kendisi, gide gide Hale Soygazi’nin peşinden gidebildi. Kılavuzu karga olanın ... durumu.

Ulus Baker veya Ümit Kıvanç, usta diye Murat Belge’yi alınca, duble kılavuz hatası oldu böylelikle.

Oğuz Atay’ın ‘Babama Mektup’taki komedi hatalarını kendi gerçek yaşamında yapıp, dosdoğru ölüme gitmesi gibi, Ümit Kıvanç da, arada yazdığı parodileri gerçekleştirmesi, futbol spikeri babasının, arabeskin, taşranın ardında kaybolup gitmesi gibi, tipik bir Ahmet Hamdi Tanpınar ‘beyhude ve nafile’si durumunu, ondan 50 yıl sonra aynen yaptı.

Yani bunların teorisi, beyhude ve nafile...

Bu ülkede Yalçın Küçük’ün şizofrenik abuksamaları teorik eser sanılıyor, Ulus Baker’in hiçbir yerden başlamayıp hiçbir yere varmayan metinleri, kör ölür badem gözlü olur, yapılıp yeniden yeniden basılıyor.

Teori oldukça basittir:

TC 1923-2013 = 3 adam + 3 darbe + 3 liberalizm = 9 dönem.

Sonra bunların ana ve geçiş dönemleri üzerinde, istediğin kadar tepinip, nüans kavgalar edebilirsin ama Dünya Sistemi gibi, bu şemayı da değiştiremezsin.

Devam:

Dünya 1945-2015 = İkinci Sanayileşme’nin 9 avangard altkültürü:

1.      Bilgisayarlaşma

2.      Robotlaşma

3.      Siberuzaylaşma

4.      Siborglaşma

5.      Yapay zekacılık

6.      Uzaycılık

7.      Ölümüzsüzlükçülük

8.      GDO’culuk / Genetikçilik

9.      Nenoteknolojicilik

Bu şemayı da kimse değiştiremez. Yeni maddeler ekleyebilir, ayrı konu.

Siz hiçbir sol teorisyenin, Murat Belge veya Ümit Kıvanç dahil, bunlar hakkında gelecekbilim yazdığını okudunuz mu?

Muppet Show komedisi niyetine, gelecekbilim ve (siyasi, askeri, iktisadi, teknolojik, sanayisel) strateji konusu, Türkiye’de uç sağın eline bırakılmıştır. Onlar da absürd ötesi saçmalarlar habire: Taa tarih öncesinden kalma uç sağcı Reha Oğuz Türkkan, gelecekbilim konusunda internet sayfası yaptırıp, orada 5 yıl boyunca tek bir fotoğraf tutmuştur. Bu, Sınızır dergisinin çizgisidir aynı zamanda.

Türkiye’de DPT’de çalışan Küçük kafayı sıyırtır, olmadık biçimde hapse atılır. Yine aynı yerde çalışan Özal cumhurbaşkanı olur.

Gelecekbilimi kuran Flechtheim Almanya’da, diğer bir gelecekbilimci Attali Fransa’da cumhurbaşkanı danışmanlığı yapar.

Teorisyen düşünce üretir ve kenara çekilir. Yolu çizer ve gösterir ama yolu kimin ve nasıl yürüyeceğine karışmaz. Sonuçta, Mitterand’ın eksi zekası ve eksi bilgisi ortada, kitabında kendi anlatmış, elçiye zeval olmaz.

Bilmediğini bilmezlik burada başlar ama bitmez.

Burada nokta ve es.