Kurumsal eğitim skandalları

Geçtiğimiz günlerde özel izinle, uzman olduğum konuda seminere konuşmacı olarak katıldım. Toplantıyı düzenleyen kimseleri önceden hiç görmediğim gibi tanımıyordum da. Ancak bana teklif getirdikleri sırada ortaya koydukları yaklaşım az da olsa profesyonel gelmişti. Hatta organizasyonla ilgili olarak da fikrimi sormuş olmaları güzeldi. Ancak daha sonra bildiklerini okuyarak amaçlarının aslında seminer yapmaktan farklı şeyler olduğunu, onları motive eden şeyin aslında şirketlerin o tatlı eğitim bütçelerinden tırtıklayacakları pay olduğunu iyice anlamış oldum.

Aslında buraya kadar her şey çok da skandal boyutunda değil belki de. Seminer günü kendi sunum saatim olan 16.30 gibi seminerin olacağı otele gittim. Orada tatlı bir sürprizle karşılaştım. O seminere benim katılacağımı haber alan beş farklı işyeri temsilcisi vardı. Bana sürpriz olsun diye daha önceden haber vermemişler. Sunumu yapmaya başlayınca dehşetle irkildim. Sorulara boğuldum, çünkü benim sunumuma kadar olan sunumlarda konu zayıf işlenmiş ve hatta savsaklanmıştı. En temel hususlar bile dinleyicilere anlatılamamıştı. Benim anlattıklarım sonucunda dinleyiciler bu durumun farkına varmıştı. Ama böyle olacağı çok önceden belli idi. Çünkü işinden emekli olmuş ve eski doktrinlere göre beyni şekillenmiş konuşmacılar, üniversite hocalığında teoriye boğulumuş konuşmacılar vardı. Oysa o işyeri yöneticileri o seminere onların çok şey bildiğini ve kendilerine aktaracakları beklentisi ile oraya gelmişlerdi.

Ey işverenler, ey yöneticiler, ey aklı selim insanlar, lütfen ama lütfen işyeri bütçelerinizi sözüm ona eğitimcilere ve sözüm ona eğitim firmalarına tırtıklatmayın. O bütçeleri onlara aktaracağınıza, işçilerinize zam olarak dağıtın. Zam verirken yüzde sıfır onda birlik tutarı bile hesaplıyorsunuz ama iş eğitim furyasına gelince aynı titizliği göstermiyorsunuz. Ben "kötü" eğitimcilere, emekli uzmanlar ve hocalara hakkımı helal etmiyorum. Ya siz?