Kütlemin, özkütleme oranıyım..

Yaşamın derinliklerinde, çok derinde; kapladığım hacmi düşünüyorum bazen. Bu hayatın bir köşesini işgal etmek garip geliyor bana. Hayatla benim aramda tarifi mümkün olmayan bir bağ var. Bazen ben onun ağırlığını taşıyorum, bazen o benim yükümü kaldırıyor, bazen ikimizde birbirimize ağır geliyoruz.
Hayat, tam beni saf dışı bırakacakken son darbemi yapıyorum ve alt ediyorum beni taşıyanı. Yeniden onun sınırlarına girmek yeni bir umut oluyor benim için, yeni bir başlangıç..

Her yeni başlangıç yeni bir heyecan mı demektir ? Sana soruyorum "yükümü taşıyan". Yoksa her başlangıç, yeni yok oluşlar mıdır ? Bu iki seçenek arasında gidip geliyorum işte..

Hayat!; aramızdaki bağ bir gün kopacak mı dersin ? Bir gün beni kayıp mı edeceksin? Ben mi seni kaybeceğim yoksa..? Öyle bir şey işte. Üzülür müsün beni yitirdiğin için "yükümü taşıyan"? Yok canım! neden üzüleceksin ki. Benim gibi kim bilir kaç mağdurun daha vardır senin. Ben yalnızca küçük bir yer kaplayanım senin için. KÜTLEMİN, ÖZKÜTLEME ORANIYIM...

Dedim ya "yükümü taşıyan", seni işgal ediyorum ve bunun için çok üzülüyorum.. Ama şunu bilmeni istiyorum: kendi isteğim doğrultusunda olmuyor bu. Senin bölgeni işgal ettiğim için mi kızıyorsun bana hayat? O yüzden mi atmak istiyorsun sınırlarından beni ? O yüzden mi önüme her seferinde farklı engeller çıkartıyorsun? Bari sen iste beni hayat! Bari sen iste... Bari sen al beni kollarına.. Kabul etmeyeğini bile bile soruyorum bunları sana "yükümü taşıyan". Bencil olduğunu bile bile soruyorum..

Şu ana kadar sana kötülük yapmışsam özür dilerim "yükümü taşıyan". Sende biliyorsun, farkında değilim yaptıklarımın.

Sanırım kapladığım hacimden bahsediyordum. Hayatı bana kolaylaştıracağını bilsem; kollarımı, bacaklarımı kesip toprağa gömerdim "yükümü taşıyan". Hacmim azalsın diye. Belki o zaman üstüme üstüme gelmezdin. Belki o zaman beni sınırlarından atmak istemezdin ve başkalarıyla uğraşırdın. Özkütlem büyüdükçe batıyorum "yükümü taşıyan".. Batıyorum çukurlarının içine.. Ne olur bul beni..

Çünkü artık benim gücüm kalmadı; artık son darbe diye bir şey söz konusu değil..

Çek çıkar beni "yükümü taşıyan"; çek çıkar beni...