Kuzey Ege'deydim

Bayramda TinTin Tur’la gene yollardaydık... Bu sefer istikamet Kuzey Ege’ ydi. Aslında programda yokken, birazda benim talebimle düzenlendi bu tur. İyi ki de düzenlenmiş. Teşekkürler Serkan Bey...

Kaz Dağı, Hasan Boğuldu, Sütüven Şelalesi ilk uğrak yerimizdi. Gökyüzünün mavisi, güneşin sıcaklığı ve parıltısı, çam ağaçlarının kokusu, yüzüme zaman zaman çarpan rüzgar ve berrak suların yanında aldığım her derin nefeste bir kere daha yenilendiğimi hissettim.

Koryal Motel bugüne kadar konakladığım en temiz otellerden biriydi.

Akçay tipik bir Ege Kasabası... 34, 06, 35 ve de 16 plakalı bir çok araç görmemize rağmen çok sakindi...

Ayvalık ve de Cunda Adası, defalarca fırsat çıkmasına rağmen gitmeyi ertelediğim ender yerlerdir... Ama bu sefer ertelemedim ve gittim...

Taş Kahve’ de güneşe yüzümü vererek kahvemi içmek,

Aşıklar Tepesi’nde restore edilmiş yeldeğirmeninin terasından enfes manzarayı seyretmek,

Daracık sokaklardan geçerken yaşanmışlıkları konuşmak,

Yıkılmak üzere olan evlerin önünden geçerken terkedilmişliğin hüznünü duyumsamak,

Fotoğraf çekerken açı yakalamaya çalışmak,

Meşhur Papalina balığı yemek,

Hakan’ ın TV çekimi sayesinde bol kahkahalı ve promosyon sakızlı dondurma keyfi

Gün batımında Şeytan Sofrası’nda manzara ve uzun yıllardan bu yana gerçekleşen en büyük Dolunay’ı teleskopla seyretme şansı...

Ve de akşam MosHos Taverna’da geç vakitlere kadar süren Sirtaki gecesi...

Hepsi ama hepsi muhteşemdi...

Üçüncü gün ki durağımız Assos’tu...

Yazın Perihan’la gidip, kalabalık ve gürültü nedeniyle kaçtığımız sahil, bu kez bomboştu... Kışın sevgililerin uğrak yeri olmasına şaşmamak lazım... Kışın Assos’a gidenler, birbirlerinden başkasını göremezler.

Yağan yağmur ve denizden esen güçlü rüzgara rağmen, bazen yağmurun kayganlaştırdığı taşlardan kayarak, bodur bitkilerin dikenlerine takılarak, bazen de “ Ey! Özgürlük.” diye bağırarak Antik Kent’i çepeçevre dolaştık... Stoa, Nekropol, Gymnasium, tam karşımızda Midilli ve tepelerinde kümelenmiş yağmur bulutları. Hemen sağında ise bulutlar arasından kayarak denizde bize görsel bir şölen düzenleyen güneş ışınları... Ve de Athena Tapınağı...

Kendime bir tanrıça seçmek zorunda kalsam, Athena’yı tek geçerim. Çocukluğumdan beri isminden mi, ya da ilkokul öğrencisi iken İstanbul Arkeoloji Müzesi’ndeki ilk tanışıklığımdan kalma hayranlıktan mı bilmiyorum ama, Athena sanırım benim kişiliğime en yakın özellikleri olan kadın...

Zeki, savaşçı, gözü pek, adaletli ve el işlerinde çok usta olduğunu anlatmıştı öğretmenim ve de sevdiği şehirleri koruduğunu... O şehirlerini korurmuş, ben de sevdiklerimi.

Bunun dışındaki tek farkımız onun hiç evlenmemiş olması J

Sevgiyle,

Ayşegül Tekfidan

15.12.2008