La bohème...

soğuk bir Montmartre akşamı daha ısmarlamıştı meteliksizliğim

yasladığım son sıcak nefeste süzülürken pervazı düşük penceremden

adını kıvrımlarından çalan tüm kamelya çiçekleri şarkımızı mırıldanıyordu

La bohème…….. La bohème…….

gözlerime dokunduğun yerdi kutsal tapınağım

açtık…açıktık ve fazlasıyla da kaçıktık kendimizce

sen tuvalime doğan bakire bir güneş kadar çıplak ve sıcak

ben ise yüreğinde fırça darbeleriyle devrim yapacak kadar bakirdim

ekmek doğradığımız tastan içtiğimiz şaraplar kadar keskindi tadımız

şövalemiz gibi dikilirdik sabahı kaçkın gecelerin fresk kokan figürlerine

ve tınısında rüzgarın saçlarına notalar iliştirip ay ışığında söylerdik şarkımızı

La bohème…….. La bohème……. .

…

aşk  kadar doğurgandı  gençliğimizdeki ateşin rahmi

ve artık sıcak bir Montmartre akşamı dahi ısıtamıyor kış yüreğimi

kamelyalarımız sürgün yemiş eşkalsiz tüm sokaklardan ve aşklardan

hiç bir dua, hiç bir tapınak kutsal olamamış gözlerindeki cennet kadar…

rahat uyu

ve bil ki göz kapaklarında ağlayan melekler dahi fısıldıyordu şarkımızı

La bohème…….. La bohème…….

ilhanaşıcıocakikibinonyedi