Lanet olsun içimdeki bu İstanbul sevgisine

Ben nerden sevdim İstanbulu...
Nerden bulaştın içime...
Gözlerim kapasam...
Sanki İstanbuldayım..
İçimde bir heyecan..
Bir titreyiş..
Ve ben de İstanbul'u seviyorum...

Hani der ya şarkı
-İstanbul'u sevmezse gönül aşktan ne anlar.

Ve İstanbul gözlerimin önünden geçiyor..

Pamela dediği dediği gibi
-İstanbul seni hapsetmiş
Eski bir banda kaydetmiş
....

Oysa ben ne zaman duydum ilk defa İstanbul'u...
1978 Ankara doğumluyum.
Babam makinistti.
İstanbul'a giderdi...
Şimdi anlıyorum düşündükçe...
Ne hayaller ne ümitler götürürdü İstanbul'a...

Sende yaşamak için her şeyimi verebilirim İstanbul ama...
Bu Başkent bir ahtapot gibi tutuyor beni...

Sen de olduğum zaman...
Senden ayrılacağımı bilmem ne kadar derinden etkilerdi ah bilsen...
Bildiğim sandalda sularını incetmek için elimle yavaşça suya dokunurdum..
Sanki İstanbul'a dokunurdum...

Senden ayrılmak...
Ne zordu İstanbul...
Ama şimdi sana koşa gelmek istiyorum...
Ama gelemiyorum İstanbul...

Sana gelmek...
Sende yaşamak...
Boğaz nazır bir tepende ebediyyen yatmak istiyorum..

İçinde ne kadar İstanbul geçen şarkı varsa...
Hepsine ezbere bilirim İstanbul...

Senden geçer bütün yollar...
Sende başlar...
Sende biter...
Ben de bu hayat hikayemi sende bitirmek isterim...

Bir gün senin bağrına sessizce ben de düşsem İstanbul...
Sende kalsam...
Mahşere kadar hiç uyanmasam...

Seni bilmeyen bir şehir var mı dünyada...
Yolu bir kere sana uğramayan bir kişi...
Yada İstanbul telefonu bağlatmayan...

Ben sana bir geleceğim İstanbul...
Hiç gitmemek üzere...
Koynunda yatacağım...
Hiç kalkmamak üzere....

Ben Ankara'da hasretle seni düşünürken...
Ruhum şimdi bir hayalet gibi üstünde dolaşacak...

Öyle bir hasret ki sana hasretim...
Kelimeler tekabül etmiyor...
Denk gelmiyor...

LANET OLSUN İÇİMDEKİ BU İSTANBUL SEVGİSİNE mi LANET OLMASIN İÇİMDEKİ BU İSTANBUL SEVGİSİNE DESEM.

Yüreğim bilmiyor...

Bir hayalettir İstanbul içmide...
O kadar korkarım gitmekten...
Bir peri İstanbul içimde ...
Beni her an çağırır..