Lefter ve Mesut

23 Nisan 1948... Yer: Panathinaikos Stadi.. Turkiye A Milli futbol takimi özel mac icin Atina'da.. Mucadele baslar ve ilk golumuzu en unutulmaz tezahuratlarimiza konu alan Fenerbahceli Fikret atar. Derken macin hemen ilk bölumleri oynanirken sahneye 20. dakikada 23 yasindaki Fenerbahceli Lefter Kucukandonyadis cikar, millilerimizin 2. golunu atar. Bu gol herhangi bir özel macta atilmis herhangi bir 2. gol degildir. Stadi hinca hinc doldurmus olan Yunanli seyircilerin buyuk kiyamet kopartacagi ve bu oyuncuyu isliklarla protesto edecegi bir goldur. Nedeni cizgiyi gecmeyen bir top, verilmemis bir ofsayt ya da haybeye bir penalti da degildir.. Nedeni, Lefter'in soyunun Istanbul Rum'larindan geldigidir. Mac, daha sonra atilan karsilikli gollerle 3-1 biter, ama yankilari ve etkileri uzun yillar Lefter'in izini birakmaz.. Elefterotipia gazetesi Lefter'i "vatan haini" ilan eder..

Dun aksam Almanya ulusal takimi karsisinda yoklari oynayan milli karmamiz (takim diyemiyorum) 79. dakikada Mesut Özil'in ayagindan (ayni Lefter'de oldugu gibi) 2. golu yerken, tarihin bu anlamda bir cilvesini yasiyordu. Berlin Stadi'ni dolduran binlerce Turk seyircisi mac boyunca Mesut'u islikladi. Medyamizin haspelkader insafli yaklastigi bu hassas mevzuya karsi gurbetcilerimiz tavri net oldu.

Bir futbolcunun, bir bireyin; dogdugu, gelistigi, ögrenimini gördugu, kulturunu edindigi, dilini konustugu bir ulkeyi kendisine daha yakin görmesi; onu o yapan, her acidan bir sporcu olarak dunya standartlarina gelmesinde direkt katkisi olanlara karsi olan tesekkurunu ulusal takimda oynamasi ile göstermesi kadar normal ve insani bir davranis yoktur. Onu Turk milli takiminda oynamadigi icin elestirmek irkcilikla estir. Multikulturel bir toplum duzenine dogru hizla ilerleyen dunyamizi anlamamaktir. En basit, en guzel örnekler yakin tarihimizde, yasadigimiz zamanda varken halen neden böyle ilkel dusunceler icinde duygusallasiyor Turk toplumunun buyuk bir kismi sasmamak elde degil.

Ne yani, Gullit ve Rijkaard 80'lerde Hollanda takimini degil de Surinam milli takimini mi secselerdi? Daha mi adil olurdu? Zidane'in Cezayir milli takimini tercih etmeden ömrunu gecirdigi, kendsini kulturel baglarindan koparmadan Musluman olarak yasadigi Fransa'nin milli takimi ile tarih yazmasi etik degildi mi diyelim? Zamaninda Angola'dan zorla göc ettirilmis siyahi Brezilyalilar da Brezilya'da oynamasinlar o zaman?

Altintop kardesler, Nuri Sahin, Mevlut, hatta Almanya'dan yetisme stoperimiz Ömer ve diger onlarca egitim ve ögrenimini Turkiye'de yapmadan Milli takimimizi secmis olan futbolculari nasil kabul ediyorsak; belki de hayatlarinin en zor secimini yapmis olan ya da kimbilir cok ta kolay bir kararla yetistikleri ulkenin formasini giymeyi tercih edenlere de ayni saygiyi göstermeliyiz. Mehmet Aurelio örneginin yasandigi bir ulke oldugumuzu unutmayalim.

Lefter futbolculuk kariyerinin son bölumlerini (6 maclik ta olsa) AEK Atina'da gecirerek bir nevi gönul almisti. Bu vesile ile de ona kendi capimda "salute" diyorum, yasayan belki de en efsane futbolcumuz su anda..Umarim Mesut gibi buyuk bir futbolcu da 33-34 yaslarini bulmadan gelir gönul alir...

Not: Yaziyi, babamin zamaninda anlattigi Lefter hikayesinden esinlenerek yazdim. O macin ayrintilari da tff.org.tr'den..