Mahşer

Gecenin yarısına bir kabusla uyandım.

Cehennem kaynıyordu denizin sularında.

Sanki yer yarılıyor, gök yırtılıyor sandım,

Korku dolu gözlerle, insanlar sokaklarda.

Yerinden kopmuş zaman, tarumar olmuş mekân,

Fırtınalar kopuyor, ne dal kaldı ne yaprak.

Yerli yerinde duran, bir tek nurdan camekân,

Ayağımın altından kayıp gidiyor toprak.

Anladım ki rüyaymış, bir oh çektim derinden,

Ürperişlerle sarmış tenimi soğuk terler.

Ben dalarken uykuya rahatlayıp yeniden,

Sislerin arkasından yaklaşıyordu mahşer.