Mantık ve duygu gelecek girdabında...

Beynin sağ ve sol lobları aslında sizin düşünme mekanizmanızı belirler. Sağ lob, sol elinizle yaptığınız işlerden sorumludur, sözel zekanızın gelişmesini sağlar. Şiir, edebiyat, resim gibi konularda artistik yeteneklerinizin, haya gücünüzün, sosyal iletişimde daha başarılı olduğunuzu gösterir. Mobilyalarınızın yerlerini değiştirmeyi seviyorsunuzdur, isimlerden çok yüzleri hatırlarsınız, duygularınızı yazı yerine resimle ifade etmeyi seversiniz, konuşurken el ve mimik hareketleri çok sık kullanırısınız, iş yerinizde masanız dağınıktır, mantıklı konulardansa esprili konularda insanlarda daha iyi izlenimler bırakıyorsanız sağ lobunuzu daha çok kullanıyorsunuz demektir.

Sol lob ise, sağ elinizle yapılan işlerde, sayısal zekanızın bir çözümlenmesini içerir, mantık baskındır.

Sağ ya da sol lobun biri daha baskındır genelde, ancak geliştirmek istediğiniz bir yönünüz varsa geliştirmeniz de mümkün. Eğer sol lobunuzu daha çok kullanıyorsanız, sol elinizi daha sık kullanmaya çalışın, diş fırçalarken, yemek yerken, kapı açarken, hatta kalem kullanırken. Bu iki yarımküreden benim için daha tanıdık olan kısmı için bir kaç nacizane fikir karmaşası:

Geleceğe siparişler vermek ne gariptir? Belki bu yüzden ekonomicilerin işini hep imkansız görmüşüm ve asla iyi bir ekonomist olamayacağımı düşünmüşümdür. Tahminlerde bulunmaktansa geleceği tasarlamak daha çok heyecanladırır beni. Zamanı programlama özelliği olan insanların ise sadece bir alışkanlığı, içinden çıkamadıkları bir girdap, plan yapmak. Okuyacakları üniversiteleri, masterları seçilmiş üniversitelerdir, alacakları arabalar belirlidir. Kariyerleri belirlidir, kendilerince belirlenmiş alt limit maaşının üstündedir. Düzene o kadar alışmışlardır ki her şey mantık çerçevesinde değerlendir, onay bulur. Kimi şeyler, çiçek almak, ince davranmak, şirkete vefalı olmak, alttan almak gibi şeyler kızsal şeyler olarak adlandırılır ve hayatlarında çıkarırlar. "Daha iyi maaş için elbet şirket değiştirilir, ne var bunda?", "Beni kaybederler, ben kaybetmem" fikri kuvvetli insanlar. Duygusallık saçmadır. Kız arkadaşları için de aynı şeyler geçerli olur. "Bana daha iyi bakacak her zaman birini bulabilirim.", "Beni kaybedecek olan o, o düşünsün." Top hep başka bir yere atılacağı için objektiflikten uzak, kendi vicdanlarını rahatlacak çözümler/sonlar olması en kolay yoldur. Objektiflik sadece somut gerçeğe bakmak değil, duyguyu ve gerçeği aynı kabın için karıştırıp ikisinin bileşimini alabilmektir. Ama duygu mantığa katılamazdır: Olmamıştır, o kadar.

Sevme işi bile bu kişilere göre mantıksaldır. Aklımızla sever, vazgeçerizdir felsefeleri. Kalp diye adı geçen şey fizikseldir, ve sadece vücuda kan pompalayan bir organdır. Beyin talimatları verir ve duyguları yönetir. Demek ki beyin karar verir sevip sevmediğimize, nedensellemeyi yapandır.
Her şey mantıklı mı? Süper. Böylece vicdan dinlenmez, acımaz. Her şey beyinde çözülmüştür, dava düşmüştür.

Unutulan bir nokta: yarını bilemeyiz ve en önemlisi her şeyin en doğrusunu sizin bildiğinizi düşünüyorsanız sadece yanılmakla kalırsınız.

Mantıklı insanlar yaşadıkları dünyanın sadece bir kapalı olduğunu bilirler ama ne azından sakin, kaos yok diyerek kendilerini telkin ederler. Bir pencereden hayatı izlerler. Kapıya yürüyecek cesaret bulduklarında binbir bahane bulup geri pencerelerinin kenarına gitmek isterler. O kadar çok mantıksallık konuşur ki, hayatın kendisinin kimi zaman kaos olduğunu bilmeyi istemezler.
Ettiğim sözler, başımı aşmaz, ben de onlardan biriyim kimi zaman. Yetiştirilme tarzı, hayat öğretir bunları... Ama silkinmek lazım kimi zaman diye düşünüyorum. Bu yüzden ve sayılamacak kadar çok nedenden ötürü kimi zaman mantığı dinlenmeye almak gerekir diye düşüyorum. Sunulmuş bir armağanımız var elimizde, çöpe atmak, değer vermek elimizde. İnanmanız yeterli...