Masal ya bu

Bir varmış, bir yokmuş.....
Diye başlar bütün masallar.
Evinin penceresinden bakan genç adam.
Uzaklardan çok uzaklardan,
Uçarak gelen çok güzel bir kuş,
Pencerenin önünden geçerek,
Karşıdaki çinar ağacının yaprakları arasına,
gelin edasıyla konuverdi.

O ıssız ovaya ses dalgaları yayılmaya başladı.
Adam sanki ta...yüreğinin derinliklerinden gelen,
Bu sesin bütün damarlarını sarmasına izin verdi.
Sonra onu selemlar gibi...
Pencerenin önünden dönerek,
Masmavi gök yüzüne doğru,
Uçtu ve gözden kayboldu.
Masl ya bu....

Adam, sessiz, adam ıssız,
Adam üzgün, adam yalnız,
Günlerce bekledi pencere önünde.
Ne gelen ne giden ne de ses vardı.
Adam mutsuz, adam yorgun, adam ümitsiz.
Masal ya b u......

Adam uykusuz, gözleri yolda.
Gün ağarmakta yavaş yavaş,
Alaca karanlığın dağıldığı,
Yavaş yavaş tabiatın uyandığı,
Güneşin çevreye yayıldığı,
Kırmızı ışıkların ışıttığı,
Evrene boş boş baktı adam.
Masal ya bu.....

Birden bir ümit belirdi içimde.
uzaklardan çok uzaklardan.
Bir karartı gördü...yoksa....
Görür gibi mi? Oldu.
Kalbi hızlı hızlı çarpmaya başladı.
Evet evet...geliyor....

Sen gönül bahçemde açan bir gülsün.
Yolcuya su veren bir pınar gibisin.
Hayat geldi damarlarıma.
Geldin geldinde pencereme kondun.
Ayıramadım gözlerimi senden.
Baktım...baktım....baktım....da...
tutkuyla, sevgiyle, yüreğimin sıcağıyla
Kucaklayıpbağrıma basmak,
sevinçlerin en büyüğünü yaşamaktı.
O benim ona sunduğum sevginin,
fazlasını yüreğinin sesiyle,
Kömür karası gözlerinden,
yansıyan sıcacık bakışlarla insanı içine çekiveren,
Naif bir kadın edasıyla ısınıveriyor.

Beni görmek istediinde gökyüzüne bak,
Unutma beni adımı silme dudaklarından.
Der gibi uçup gittin.....
Yine yalnızlık.. yine sensizlik..yine sensiz kalmıştım.
masal ya bu......

Altın bir kafes yaptırdı, yalnız adam...
pencereye koydu. Bekledi... bekledi...
Bir zaman sonra geldi.
yalnız adam heyacandan tıkandı
Kuş kafese girmişti.
Sen say ki ben hiç ağlamadım.
Bütün şarkılar aşklarını söyledi.
Masal ya bu....

Aradan aylar geçti......
Sevdiğini özgür bırak, döner gelirse senindir.
Dönmezse hiç bir zaman senin olmamıştır.
kafesteki kuşta mutsuzdu.
Hiç yerinden kımıldamadan bakıyor adama.

Yavaş yavaş o güzel tüyleri döküldü.
Sonra sesi kısıldı
kaybetmenin o zehirli buğusu ile baktı baktı..
Her karanlık yolun bir sonu vardır.
içimdeki senin olan anıları, yaktım gizli gizli.
Bakmadın dumanına bile...
Bir uçurumun kenarına geldim.
Sana veda ediyorum....
Ulaşamadım eski anılarıma
İçimde hiç bir şey kalmadı.
Benden ve bana ait olan
Gözlerim, gözlerini aradı durdu umutsuzca.
Artık sesimi hiç duymuyacaksın.
Ben hep seni bekledim.
Ben sen olmuştum. Anlamadın.
Masal ya bu....

Sabah oldu.....
Umutsuzca pencereye yöneldi yalnız adam.
İçinde bir sıkıntı vardı uzaklara baktı..baktı..
Dönüp bakmadı altın kafese,
Yavaş yavaş gözleri kapandı kuşun,
Birden döndü yalnız adam kuş ölmüştü...
Dünyası karardı, gözleriden yaşlar boşaldı.

Birden bir ses yankılandı boş odalardan.
Gelen eski bir dosttu.
Onu kafesin başinda buldu.
Hıçkırıkları kan yerine içine akıyordu.
Yakıyordu bütün bedenini.
Neden mutlu olamamışlardı.
Dost ellerini tuttu,
Ben sana demedim mi? Sevgi böyledir.
Koşarsın koşarsın yakalarsın.
bulunca benim oldu der atarsın kenara.
Sen onun özgürlüğünü sevmiştin.
Sen süzülen kanatlarını sevmiştin.
Köle olsun istedin, senin olsun istedin.
Ama sen ona ne verdin..kocaman bir hiç...
Geri dönüşü olmayan bu yolda,
Her şey için çok geç artık....

Gülseren Akdaş