Maskeli Balo ve Onun Sahte Yüzleri

Nasıl bir ortamda hangisi uygunsa alıp suratımıza geçirdiğimiz, gün boyu taktığımız maskelerimiz var. Neden mi? Büründüğümüz rolü layıkıyla oynayalım diye. Hem oynayalım, hem de bu Oscarlık performansımızı sergilerken pek değerli seyircilerimiz aslında neler düşündüğümüzü anlamasın, gönlümüzden geçenleri bilmesin diye...

Herkesi başka başka mekanlarda taktığı maskeler diğerlerinden daha çok ilgilendiriyor olabilir. Benim en çok ilgilendiğim işyerlerinde taktıklarımız. Hani hep diyorum ya: “İş hayatı, özel hayatımızda bir dakikamızı bile birlikte geçirmeyi tercih etmeyeceğimiz insanlara bir dirsek mesafesinde sabahtan akşama katlanma sanatı” diye... İşte belki de bu “katlanma” durumu işyerlerindeki maskeleri vazgeçilmez kılan. Yaptığı işi, birlikte çalıştığı insanları çok seven, her sabah güle oynaya işyerlerine koşuşturan azınlığı(!) ilgilendirmiyor bu yazı tabii. Bu yazı daha çok olduğu gibi ol(a)mayanlara... “-mış gibi” yaşayanlara...

Bilenler bilir; kullanım süreleri minimum birkaç saniyeden başlar bu maskelerin; dileyen işyerinde çalıştığı süre boyunca aynı maskeyi kullanabilir.

Genellikle 08:00/17:00 ya da 09:00/18:00 arasında olsa da, mesai saatleri dışına sarkan kullanımlar olduğunu gözlemlemek mümkündür.

Maske takmanın iş hayatındaki afilli ismi “profesyonellik” tir.

Sevmediğimiz insanlara gülümseme, en belli başlı kullanılanıdır. Gülümsemeyle yetinmeyip işi bi’ tık daha ileri götürerek “kanka muhabbeti” yapanlar olduğu görülmüştür.  

Küçük ölçekli şirketlerde patronun, büyük ölçeklilerde amirin aslında katılmadığımız fikirlerine cân-ı gönülden katılıyor-muş gibi yapma maskesi pek popülerdir.

Popülerlikte onunla boy ölçüşecek kadar iddialı bir diğer maske ise çalışıyor-muş gibi görünüp aslında Boş İşler Müdürü tadında mesaiyi laklakla geçirmektir. Bu kişiler çalışma saatleri dahilinde sürekli sigara molasında ya da onun bunun masasının dibinde sohbette olup mesainin bitimine kısa bir süre kala “çalışmayı unuttuğunu farkederek” toplantı koyan “cingöz”lerdir. Bunlar işi tamamen kavramış, fazla mesaiye kalmanın patronların gözünü en fazla boyayan hareketlerden olduğunu bilen “profesyonel”lerdir.

Arkadaşımızın aldığı terfide gözümüz olduğu halde onun adına çok sevin-miş gibi görünme maskesinin de ofislerde sıkça kullanımda olduğunu söylemek yanlış olmaz. Hatta yüzüne güldüğümüz bu arkadaşımızın terfiyi almaması için ilgili kişilerle kapalı kapılar ardında görüşerek elimizden geleni ardımıza koymamak da bu maske altında yapılabilecek hareketlerdendir.

Olmadığımız gibi görünmeyi becerebildiğimiz sürece varızdır iş hayatında, budur genel geçer kural.

Sevgilisinden ayrılan, eşiyle kavga eden, çocuğu çok hasta olduğu için ofiste ağlayan, “muayyen gününde” olduğundan cinleri tepesine çıkmış “duygusal” hatunlar profesyonel olamamakla, iş hayatı ile özel hayatı birbirine karıştırmakla suçlanmazlar mı zaten?

Bundandır işyerlerinde üzgün olduğumuzda mutlu, sinirli olduğumuzda sakin gözükmek için bunca çaba sarfetmemiz. Ağlarken yakalandığımızda soranlara, “Yok bir şey” dememiz. Çünkü biliriz ki hiç kimsenin gerçekten neden ağladığımızı umursadığı yoktur aslında.

Kalabalıklar içinde yalnızızdır çünkü.

Bazen... Çok kısa bir süreliğine de olsa birbirine gülümseyen insanların hırsları okunur yüzlerinden... Sadece bir saliseliğine yakalarsınız o ifadeyi yüzlerinde. Dayanamaz, eleverir kendini. Ama siz de oyuna katılırsınız hemen; rolünüzün gereğini yerine getirir, en az onun kadar iyi bir performans sergilersiniz farkettiğinizi görmezden gelerek. Budur çünkü “oyunun kuralı”. Kuralına göre oynarsınız. İçinizden geldiği gibi değil, gerektiği gibi.

Düşünün bakalım bugünkü maskeli balonuzda siz hangi yüzlerle karşılaştınız? En önemlisi aynada kaç farklı siz gördünüz?

http://umutsuziskadini.com/

https://twitter.com/#!/UmutsuzIsKadini

http://www.facebook.com/#!/pages/Umutsuz-%C4%B0%C5%9F-Kad%C4%B1nlar%C4%B1/120364508011392