Mazur görün gençlerimiz

Evet;  susmak mı, konuşmak mı

Bir köşeye çekilip gün saymak mı

Yoksa gerçeği unutup kaçmak mı kendinden

Nedir yaşamak? Yeniden başlatmak mı hayatı,

yeniden kurmak mı saati?

Dün gençtik, yanardağdı bakışlarımız

Lav püskürürdü gözlerimizden, alev alevdi yüzümüz

Şimşekler çakardı kaşlarımızın arasından

Eklenirdik bir uçurtmanın kuyruğuna

Havalanırdık göklere, gök mavi, umutlar mavi

Mavi güller toplardı ellerimiz, hayat çok güzeldi

Papatyalar açardı yanaklarımızda sarı-beyaz

Biz çok güzeldik, çok mutlu, çok umutluyduk

Gençliğin çatısı altında kocamandı dağlar ...

Eskiden zamanı kandırır, durdururduk akreple, yelkovanı

Ama şimdi zaman bizi kandırıyor

Her gün yeni bir masalla çekiyor çine ömrümüzü

Kırık sevinçler, derin kaygılar yaşıyoruz

Kendimizden öteye düşmüyor sözlerimiz

Gönlümüz yaralı , bakışlarımız nemli

Gecenin göğsünde uyanıyoruz sabaha

Gerçekler bize, biz gerçeklere yabancı...

Kabul etmeliyiz ki artık yaşlandık

Deniz olup dalgalanamayız, kıyılar istemez bizi

Rüzgar olup esemeyiz,  ay olup geceye doğamayız

Oturup bir nehrin kıyısına yeniden yıldız toplayamayız

İşte bu yüzdendir onca telaşımız...Mazur görün gençlerimiz(!)..

Rukiye Çelik

16.5.2022/ANKARA