- Kategori
- Şiir
Melankolik Kayıp..
İşte ordasın
Hep neşeli
Neşeli çocuklar gibi
O en güzel şeylere bahane bulur kıvamdasın
Ilık bir bahar ikindisi
Tam karşıda olacaklardan habersiz bir bank
Sen üstüne oturmakla şereflendirmişsin onu
Oda tam karşımda durarak beni
Ne yazık değimli
Hiç bilmiyormuş gibi
Parmaklarımla kağıdı kırarcasına
Seni anlatmak
Şehre bir sen gelsen
Sen…
Şehre…
Gelsen…
Oynardı
Yer yerinden
Bilirdim geldiğini
Sen bir kere bana uğrayacak olsan
Ben senden kalan bir sen
Ben hep senden kalan bir yetim çocuk
Bir bakkalın para üstü sakızı
Ağlayacak belki gözlerim,
Şu kafamın içindeki her şeye rağmen çok gururlu şey bee
O bırakmıyor gözlerimi
Senin taktığın bileklik var ya
Üç şeritli !
Sen istemiştin işte onu taktığım koluma yatık olan göğsümde
Bir şeyler oluyor bazen
Böyle ansızın İşemek gibi
Ölmek gibi
Habersiz!
Sadece yüzün geliyor aklıma sonra
O bahsettiğim yerde
Biracı
Sanki sevdiğin biri ölmüş
Öyle acı
Eğer
Geleceksen başıma
İstersen sol taraftan gel istersen topraktan..