Merak ve dedikodu…

- Duydum. Bugün Ayşe ile berabermişsiniz, neler yaptınız?

- Ne olsun canım. Bol bol dedikodu.

Bu diyalog sanırım hiçbirimiz için yabancı değil. Örnek bayan üzerine ama erkekler de çok farklı değil. Dedikodu yapmak en önemli uğraşımız. İki kişi biraraya geldikmi, falan ne giymiş fişmekan kiminle gezmiş. Başka derdimiz yok.

Çok merak ediyoruz, çoook.

Bir zamanlar topluca çamaşır yıkanan dere kenarlarından, ulu ağacın gölgesine atılmış sandalyeden beri merak içindeyiz. Ahmet bu parayı nasıl kazanıyor, Fatma o küpeleri nasıl almış. Sadece merak etsek yine mesele yok. Hemen arkasından küçümseyen, beğenmeyen söylemler gelir.

- Ne kadar rüküş olmuş gördünmü canım? O buluzun altına o etek gitmiş mi hiç?

- Yok yok, o arabayı alabildiğine göre mutlaka bişeyler götürüyor, ben biliyorum onun durumunu.

Tabii biz bu kadar meraklı ve dedikodu aşığı olunca da, akıllılar bu huyumuzu kazanca çeviriyor. Gazetelerin en çok okunan sayfaları, magazin ve spor. Tv programlarında magazin başı çekiyor.

Bunlar dolaylı yollarla pazarlama yöntemleri. Öyleki saatlerce magazin izleyenler bir süre sonra tüketim çılgınlığının parçası oluveriyor. Bizim dedikodu ve merak aşkımız birilerinin cebini dolduruyor.

Cep deyince aklıma geldi. Siz hala 3G teknelojisine geçmediniz mi? Aaaaaaaa olmadı acele edin canımmm.

- Bilmem ne marka telefonlarda büyük indirim varmış, hemde kredi kartına artı on taksit. Nee. Eşin işsiz mi? Olsun canım bulunur bir çaresi evel allah. Hem bu fırsat bir daha ele geçmez. Akıllım telefonu açınca nerede olduğunu göreceksin. Yok öyle kahvedeyim falan masalı.

İnsanların bir ölçüye kadar kendilerini beğenmeleri normal bir şey. Ama her şeyin en iyisini ben bilirim, en güzel, en akıllı, en yakışıklı benim. Alemin kralı / kraliçesi benim durumuna gelince, işler böyle traji komik hale geliyor.

Az dedikıodulu, az meraklı günler…

Pazartesi, 17/8/2009