Mesnevi 3: Bulut

Sen bir uzak kara bulutsun özge gam sürensin
Tepelerde gezensin sineye karalar çekensin. 

Beni yerlerde aramayın, mutlak göklerdeyim
Göklerde değilse bile ariflerin gönlündeyim. 

Ellerimizi uzattık gökte dolaşan bir beyaz ağdın
Bulut bulut oldun yere yağmur yağmur yağdın 

Niye rengin sanki pembe değil de beyazdır
Seni içimizden ne kadar övsek yine de azdır. 

Bulut musun, su musun, yağmur musun
Seni tepelerde kovalasam beni bulur musun 

Bir bulutsun, takılsam peşine beni de alır mısın
Yoksa gerçek değil sen de bir büyük sır mısın 

Nereden gelip, nereye gidersin üzüntülü müsün
Yoksa sen de benim gibi anadan öksüz müsün 

Farkında mısın tepemizde biçim biçim gezersin
Yârin kaşlarına benzersin, ya da güneşi ezersin. 

Bir bulutsun sen, özgürsün, suyun bol, gürsün
Dilerim özgürlüğün böyle kıyamete kadar sürsün. 

Sen Dai’ye bakma, ebedî gölgeye muhtacım
Bir buluta tutsağım, özgürlüğe ezelden açım. 

Erdal Ceyhan