Milli Takım ve ülkenin durumu

Günlerdir merakla beklediğimiz Çek Cumhuriyet ile oynayacağımız milli maç ne yazık ki trajik Ankara Katliamı'nın gölgesinde kaldı. Bu acı günün ardından miili maç heyecanını tamamen kaybettik. Maçı izlemiş olsak da ne attığımız gollere sevinebildik, ne de galibiyetimize. 

Fakat maç sırasında ilginç bir durum dikkatimi çekti. Futbolcularımızın attığımız goller sonrasındaki o yoğun sevinçleri. Her ne kadar maç sonrasında "bu kadar insanımız ölmüşken mutlu değiliz" tarzında açıklamalar yapmış olsalar da saha içerisinde durum çok farklıydı. Kaptanımız Arda Turan hariç saha içerisinde oldukça mutlu görünüyorduk. Özellikle golleri atan Hakan Çalhanoğlu ve Selçuk İnan'ın gollerini izlediğinizde nasıl büyük bir sevinç yaşadıklarını göreceksiniz. Açıkçası bu durumu hiç tasvip etmedim. Ülke olarak büyük bir acı yaşamışken ve milli yas ilan edilmişken milli takımda forma giyen milli oyuncularımızın da bu yasa saygı duyması gerekirdi. Tabii ki goller atacağız, tabii ki maçı kazanacağız fakat gollerden sonra da yasımıza saygı göstereceğiz. 

Ülkede dostluk, kardeşlik, arkadaşlık duygularımızı kaybetmeye başladığımızı düşünüyorum.  Henry David Thoreau dostluğun dili kelimeler değil anlamlardır demiş. Futbolcularımızın da bu dostluğu maç sonundaki kelimeler ile değil, maç sırasındaki yaptıklarıyla anlamlandırmaları gerekirdi. 

Umarım futbolcularımız bu tür durumlarda daha dikkatli olurlar. Ne de olsa acımızı hafifleten onlar.