Mısıra da elveda

GDO; yani genetiği değiştirilmiş organizmalarla ilgili olarak, televizyondan yetkili ağızlardan duyduğum bilgilere göre sadece dört ürün için söz konusuymuş bu değişim : kanola, pamuk, soya, mısır . Çikolata, bebek maması, nişasta, ekmek gibi gıda maddelerinin içinde bunların yan ürünlerini tüketiyoruz. Bu dört gıda maddesi içinde, çoğumuzun çok severek yediği mısır da domates gibi eski tadını özlemle anacağımız bir yiyecek oldu.

Kimileri közlemesini, kimileri haşlamasını sever. Ben haşlamasını sevenlerdenim. Ne güzel kokar haşlanırken. Bir an önce pişse de yesem dedirten, o güzelim mısırdan eser yok şimdilerde…

Bugün aldım, belki eski tadını, kokusunu, lezzetini yakalarım ümidiyle. Heyhat… suyu koyu kırmızı bir renk, kokusu yok, tadı samandan farksız. Emeğime, parama, yaktığım gaza acımıyorum. İçimi kaplayan karamsarlık duygusu rahatsız ediyor beni.

Sanırım bizler; domatesi, mısırı, çileği, muzu, salatalığı, karpuzu kendine özgü kokusu ve tadıyla yiyen, suyu musluktan içen son kuşak olarak tarihe geçeceğiz. Çocuklarımız, hele torunlarımız; görünüşü benzeyen tadı tamamen yapay besinlerle yaşamlarını sürdürmek zorunda kalacaklar.

Kimyasallar ne toprak bıraktı, ne deniz, ne su, ne hava… Zehir soluyoruz, zehir yiyoruz ve de inadına çoğalıyoruz. Aldığı maaşın bir çocuğun bile yaşamını insan gibi sürdürmesine yetmeyeceğini bile bile 4-5 çocuk yapan yurdum insanına ne demeli bilmem ki…

İnsanoğlu olarak bindiğimiz dalı kesmeye devam ediyoruz. Yaşadığımız dünyayı yaşanamayacak hale getirinceye kadar uğraşıyoruz.

Neyse; Ay’da su bulunmuş, tahmin edilenden de fazla. Artık Ay’ı kirletmek için, kolları sıvar “insan”lar…

Kimbilir… Belki kirletmeden önce, bizim yediğimiz eski mısır, domates, karpuzlardan yetiştirirler orada…