M.Rami Ayas: İnsanın Şiiri

Ne zaman elime bir şiir kitabı alsam....

Ne zaman insan'ın şiiri'ne uzansam...

Gözlerini kapat ve öyle oku dizelerimi, hisset beni, insanı ve onun şiirini.

M.Rami Ayas'ın "Ken'an Eli Şiirleri" yanımda. Yanındayım dolu dolu dizelerin. 1959'dan girdim, 2013, çıkamıyorum!

Çıkmak isteyen yok, daha kalmak istiyorum insan dolu dizelerde.

"Elveda, karanlığın yaralı dudağı Ayça", diyemem.

Kız;

"Onsuz       

Damların otu var      

  Onunla      

  Çiçeği." diyebilirim.

Heyt beee!...

"Dev aynasında görününce

Kendini dev sanıyor cüce

İnsanı almış ayaklar altına

İnsanları aldatıp duruyor

Güdümlü düşünce."

Ohhh beee!....

"Kendini yitirmek yok mu kendini

Var olanı yitirmek yok mu

İşte, sayısız aynalar karşısındasın

İçbükey dışbükey aynalar

Ara ki bulasınKendini."

Dilin kayığına biniyorum, açılıyorum maviliklerde maviye, mavi mavi....

"Şimdi sevişmek vakti şiirle" dedikten sonra...

İdil Güneş!

"Her olup bitene

Ama neden, neden?

Diye soruyor bu çocuk

Filosof mu ne?"

1. Not: Şair:

"Şairim, görünür kılmak işim, olanı

Dilin gücüyle kurduğum dizelerde

Ve şiirim bir yapıdır, bir anıt

Değmese de sığ bakışlı gözlere."

Yağmurla, karla; güneşle, ayla; müzikle, dansla; yaşamla, aşkla; saygıyla ve sevgiyle şiir anıtının önünde eğiliyorum: Yaşasın İNSAN!

2. Not: İncelik:

"Bakılmaz hor gören gözle

Yükselemeyenlere

 Kişiliğin soyluluğu burada."

Devam, şiirle şiir şiir yaşamaya devam, inatla ve daha inatla!

Ş.Y.