Muharebe kaybedildi savaşa devam

Galatasaray - Fenerbahçe derbileri son yıllarda oyun kalitesinden çok gerginlikleri ve sinir harbiyle anılır. Bu maçtaki başlangıç ise, iki takımın da aynı anda tempo yaptığı ilk maç olabilir. Sadece ilk 10 dakikada Galatasaray'ın 2 net pozisyonu varken, Fenerbahçe de rakibini tedirgin etti.

 

Hamzaoğlu'nun Umut - Burak - Sneijder üçlüsünü aynı anda kullanması ofansif düşünceyi, Telles'i sol önde kullanması da Kuyt - Gökhan ikilisine ekstra önlemi ifade ediyordu. Umut ilk yarı oyunun içinde daha çok gözükse de, ikinci yarı resmen ortadan kayboldu ve Galatasaray bir bakıma eksik tamamladı maçı. Sneijder fazlasıyla yalnız kalırken, sahada en iyi anlaştığı oyuncu olan Yasin'in eksikliğini de en çok hisseden isimdi. Burak da Egemen ve Alves'ten hiçbir mücadelede kurtulamadı ve kaçırdığı gol dışında oyuna giremedi.

 

Fenerbahçe'nin ilk yarım saatten sonraki baskısı, maçın kalanı için bir işaret fişeğiydi denebilir. Hakan Balta - Chedjou tandemi, soğukkanlılığıyla iyi iş çıkarsa da Hakan'ın sakatlığıyla devre arasında bozuldu bu ortaklık. Caner - Gökhan ikilisi yine çok iyi iş çıkardı ve ülkedeki bek standartlarını kendilerinin belirlediğini bir kez daha gösterdiler. Emre - Diego orta sahası görece yumuşak olsa da Topal'ın eşliğiyle Selçuk - Hamit'e karşı sayısal avantaj kurdu ve bu da oyun üstünlüğünü getirdi.

 

45 - 55 arası Galatasaray bir kez daha öne çıkmayı düşünse de kontrol yine Fenerbahçe'ye geçti. Umut'un yok olması, Sneijder'in romanlara konu olacak yalnızlığı, Hamit'in dönüşlerdeki ağırlığının dayanılmaz hafifliği derken maç Fenerbahçe ve Muslera - Chedjou arasında oynandı. Yanındaki Koray ürkek ve tedirgin oynadığı için Chedjou'ya ekstra yük bindi ancak o da gole kadar dayanabildi.

 

Son 10 dakikaya girilirken Galatasaray bir kez daha kabuğundan çıkıp, Hamit'le şansını denedi ama olmadı. Dönen topta ise, Sarı - Kırmızılı ekibin savunma defoları tek bir pozisyonla gözler önüne serildi. 80. dakikada maç 0-0'ken Sabri rakip yarı alanda kaldı ve onun bölgesinden Kuyt'la golü buldu Fenerbahçe. Bu seviyede, böyle bir maçta, böyle bir dakikada böyle bir pozisyon verilmesi özrü olmayan bir durum. Bütün hücum gücüne rağmen, Galatasaray'ın rakiplerinin kendisinden çekinmemesi tamamen bu savunma anlayışı yüzünden. Ligdeki her takımın kafasında "üstlerine gidersem atarım, yenerim." düşüncesi var ve Galatasaray buna davetiye çıkarıyor. Diğer takımlara karşı boş alanları Yasin ve Bruma'yla kullanırsınız ancak Fenerbahçe gibi ligin en üstün fizik güçlerinden birine karşı bunu yapamazsınız. Yine de Yasin'le beraberlik şansı da yakalandı ancak olmadı. 1-0 mağlupken, sanal bir baskı bile yaratamadan bitirdi maçı Floryalılar. Üstün forvet ikilisi (!) Burak ve Umut sahada olmasına rağmen. Bu anlayışla 1-0'lık mağlubiyet bile fena değil denebilir.

 

Galatasaray bu maçı kazanabilir miydi, neden olmasın. Ama ilk 10 dakika dışında hiçbir sarı - kırmızılı oyuncunun aklında galibiyet yoktu, varsa da bunu uygulayacak planları getiremediler sahaya. Halbuki yumuşak bir orta sahaya karşı çabuk çıkışlarla Egemen - Alves ikilisinin arkasına sarkmak mümkündü, bunu gördüler ama ilk 10 dakika dışında yapamadılar. Fenerbahçe çok iyi bir takım, güçlü bir yapıya sahip, bekleri Avrupa çapında ama defoları da var. Bu defoları ortaya çıkarmak için Yasin'le başlayıp Umut'u kenarda oturtmak ve rakip kaleye çok daha hızlı gitmek gerekiyordu.

 

Bu maç savaşın tamamı değil, sadece bir muharebeydi. Galatasaray hala lider, hala güçlü, hala her rakibi yenebilir. Hamzaoğlu'nun camiadaki kredisi sonsuz ve onun hatalardan ders alan yapısının bu maçtan sonra yine işe yarayacağını düşünüyorum. Burda en başta gelen nokta da Yasin - Sneijder - Bruma planına geri dönmek olmalı.