Münevver

‘’Allah kimsenin başına vermesin!’’, ‘’evlerden, üstümüzden ırak ola’’ diye tahtalara vurarak çoluk-çocuk, yemekte, eş-dost ziyaretinde, otobüste, vapurda, işte … bol bol ve ürkütücü derecede soğukkanlı, polisiye roman yorumu yapar gibi konuştuğumuz hadisede yaşananlar, ‘’verilmesi düşünülen cezalar’’, ‘’saklayanların bulunaması’’ insanlık onurumu zedeliyor, vicdanımı delik deşik ediyor !

Daha iyi bir gelecek için, böyle olmamalı.

Hafızamız bu kadar çabuk unutmamalı, vicdanımız bu kadar çabuk ve böyle sonuçlarla asla rahatlamamalı!

‘’Kıskanıp, kendimi kaybettim, ondan öldürdüm’’ diyen başka gençler, çocuklar, yetişkinler olmamasını sağlamak için bunun ne kadar korkunç ve kabul edilemez, geri dönülemez bir durum olduğunun anlaşılmasını sağlayacak tepkiler vermeli, zeminler hazırlamalı, düzenlemeler üzerinde düşünmeli, buna odaklanmalıyız.

Bu tür konularda cesur olmalıyız! Daha farklı şeyler yapmalıyız!

Bir kaç gün-hafta içinde unutmamalıyız!

Bu durumlara alışırsak, çocuklarımızı, kitleleri alıştırırsak, İnsanlık suçlarını ‘’normalleştirirsek’’ gelecekteki başka cinayetleri, testerecileri engelleyemeyiz!

Sadece sonuçlara değil, nedenlere ve bir daha olmamasını sağlayacak önlemlere odaklanmalıyız.

Yanlış sorulara doğru yanıtlar aramak yerine Doğru sorular sormalıyız!

Yaşam ve ölüm, beyaz ve siyahtır. Arası yoktur!

Yaşam; doğan herkesin hakkıdır ve beyazdır.

Yaşamın sona ermesi, ölmek ise siyahtır! Artık burada ara renkler, gri tonları yoktur!Sadece siyah ve beyaz vardır ve ölüm son noktadır. Bu noktayı koymak, sebep ne olursa olsun bir insan öldürmek başka bir insanın hakkı değildir! Bir başkasını öldürmek, mutlak siyahtır. İnsan öldürmek! Kendini yaradan yerine koyup, bir insanın yaşama hakkına son vermektir.

Bir insanı, hele de keserek öldürmenin hiç bir hafifletici sebebi olamaz, olmamalı! İnsan canı alanlar, derhal canını aldığı insanın yanına gitmelidir. Kendi canını da başkasınınkini aldığı gibi vermelidir! İnsan öldürerek, başkasının hayatına nokta koyanlar kendini de noktalamalıdır.

Kaynaklarımızı, İletişim mecralarımızı; En ağır insanlık suçunun işlendiği durumda bile bunun islah edilebilir olduğunu düşünmek, insanların şu sebepten, bu gerekçe ile başına gelebilecek talihsizlikleriymiş gibi göstermek, ‘’Aynısını giymiş, zayıflamış, süzülmüş, sucuk yemiş, gazete okumak istemiş’’ diye acındırmaya, anlamaya, anlamlandırmaya çalışacak haberler yaymak yerine, daha yararlı, iyi insan olmayı öğreten iletişim, eğitim için kullanmalıyız. Polisiye olay çözme egzersizi yapar gibi ele almamalıyız!

Kısacası, idamı savunmuyor, daha da ileri giderek bu tür insanlık suçu işleyenlerin, gelişen teknoloji ve tıbbi malzemelerle kendi kendilerini öldürmelerini sağlayacak hukuki düzenlemelerin yapılmasını öneriyorum. Oluşmuş sorunu çözmek için, hapishaneleri, katilleri kollayan, üç kağıtçıları, düzenbazları, ahlaksızları çoğaltan, besleyen düzenekler yerine, en baştan sorun, suç olmamasını sağlayacak önlemlerin geliştirilmesini istiyorum. Birini öldüren, tıpkı öldürdüğü insan gibi kendi yaşamını da sonlandırmalıdır.

İnsanların bir şeyi yapıp, yapmamayı öğrenmesinin en inandırıcı yolu ‘sonucunu görmesidir’. Kendisinin de öleceği böyle bir sonucu gördükten sonra kız arkadaşıyla kavga eden gençlerin elini değil testereye uzatması, havaya dahi kaldırması mümkün olamaz! Münevver de bugün, o güzel gülümseyen yüzü ile annesinin kolunda bayram alışverişine çıkıyor olabilirdi… Pek çok, yok yere öldürülen masum insan gibi…

Cesur bir milletvekilinden öneri bekliyoruz…

Her şeye rağmen; Bayramınız kutlu olsun:)