Mustafa Kemal'im

Ah Mustafa Kemal’im ah.

Bizi terk ettin edeli öyle bir yoksullaştık ki anlatamam.

Yoksulluğumuz öyle böyle bir yoksulluk değil bilesin.

Bu yoksulluğumuz bizim derin duygu ve düşüncelerimiz, örf ve adetlerimiz, dilimiz, sevdamız, aile yaşantımız, eğitimimiz, özgürlüğümüz, bağımsızlığımız, hürriyetimiz, kadın haklarımız, yaşam haklarımız vs… yaz yaz bitmez Mustafa Kemal’im. Anlayacağın o ki paşam bize kazandırdığın bütün bu haklarımızdan yoksuluz ve yoksunuz…!!!

Yoksulluğumuzun arasında daha neler var neler ama yazmakta zorlanıyorum işte.

Az önce bir video izledim ve o video da şu yazıyordu paşam; ‘’Damarlarımızda ki asil kanımızı uyuşturdular’’ ve ne yazık ki Mustafa Kemal’im büyük umutlar beslediğin ülkemizi emanet ettiğin Türk Gençliğimizi uyuşturucu bağımlısı yaptılar… Ve o damarlarımızda ki asil kanımız uyuşturucunun emri altında…

Eğitimden uzaklaştırılmış, yozlaştırılmış, tarikatlaştırılmış bir gençlik!

Ne tuhaf şey değil mi bu olanlara inanamayan herkesin size bir mektup yazması?

Neden acaba?

Kendimizi yetersiz görmemizden dolayı mı?

Tabiî ki hayır…

Peki ne?

Aklından bile geçiremeyeceğin bu söylenen ve yazılanların ancak bir kâbus olabileceğini, rüyanda ölüm habercisi olarak adlandıracağımız bu duyduklarını neden yazıyoruz sana karşı acaba…

Hiç düşüneniz olmadı mı?

Şuan yozlaştırılan her şeyimizin bir geçmişine dönüp bakmak gerekir.

Sanırım belki ama belki diyorum biraz zorlasak kendimizi orada bir Mustafa Kemal’i göreceğimize inanıyorum.

Hani orda bir Mustafa Kemal var çok yakınlarınızda o Mustafa Kemal bizim Mustafa Kemal’imiz. Gitmesek de görmesek de o Mustafa Kemal bizim Atatürk’ümüz.

Saygılarımla,

Hoşçakalın.

GÖKHAN DOĞAN