Mutluluğun cemresi

Ağlarken sesini duydum sessizce yaklaştım.
Sevgilisi belini bükmüştü dili yaralı idi uzaklaştım.
Vuslatsızlığının acısında sürgün gözleri,
 yüreğinin isyan çığlıkları intiharın kucağında.
Tüm bahar açan çiçeklerinin yaprakları solmuştu ağlaştık,
 yüreğini dağlayan mecnunun vefasızlığında.
Tüm hüzünler üzerine yüklenmişti bulutların ağlayışıyla,
 beraberce hüzünleri paylaştık yusufun kuyusunda.

Çocukluğunda sevmişti vefasız çıkmıştı.
Tüm gözyaşları sel olmuştu akıyordu yıkılmıştı.
Biraz sevinç sunmaktı amacım ben ondan dertli oldum yıkılmıştık.
Bir günah gibi sevmiştim, bir günah gibi pişman değilim diyordu gülümsüyorduk.

Harlı zindanın kucağında bakışırken beraberce güldü,
 kaplayan yüzünü sevinç anaforu ile pak.
Yalnızlığın mağarasında sevinç damlarken ak göğsüne ap ak.
Bir bebek gibi güldü gözleri yıkayarak.
Hüzün dolu bakışları çiçek açtı mevsimi olan kıştı.
Nişanlı bir sevdanın can çekişi idi o bakışı ile canını yakmıştı.

Bekledim hüzün terk edene kadar yanında.
Kalbindeki sancılar doğurana kadar sevinç ile kucağında.
Mutluluk güller açana kadar ana kucağında uçarken dudaklarında.
Mutluluğun cemresinde yere düşene kadar bekledim hüzünleri sessizce uzaklaştım yanlarında.