Mutlusun, mutluyum, mutlular...

Yeni yıl, adı bile güzel…Yeniler umudu, inancı, sevgiyi, bilinmezliği taşır. Bilinmezlikler ise yoruma bağlıdır, bu durumda iyi düşünme tercihimi kullanıyorum. 2008 bitiyor, 2009 başlayacak…Yüreğim heyecanlı bir kız çocuğu gibi dileklerini sıralarken, düşüncelerim ağır ağabey modunda sabır diye fısıldıyor kulağıma… Duygularını, düşüncelerini coşkulu yaşayan insanlardanım. Beni tanımayan bir insan bile yüzümden alamet-i farikamı okuyabilir. Duygularımı saklayan bir insan değilim. Ne kadar doğru bilmiyorum ama ben bu durumdan memnunum.

Herkes de öyle davransa keşke; kızıyorsan yüzüme, kırıldıysan, yanlış olduğumu düşünüyorsan seviyorsan da…Belki farkında değilim bile… İnsanız hatalar yapabiliyoruz. İnsan içinde biriktirmemeli hiçbir şeyi… Her şeyin bir söylenme yordamı bulunur nasılsa, ardından duymaktansa, yüzüne söylenmesi taraftarıyım. İnsan düşündükçe kurar gerçeğin üstüne yorum ekler bunlar gerçek dışı da olabilir. Ondan sonra ayıkla pirincin taşını…

Hayat da dilediğince zorlamadan yaşanmalı, zorlanmadan… Bir kişi “yanında olmak istediği için”durmalı yanında…

Gülümsemek istediği için gülümsemeli… Açık olmalı, isteğini söylemeli, bunu yaparken saygı duvarını yıkmamalı…Toplum olarak yeni yeni konuşmaya başlıyoruz. Şimdiye kadar “Sus konuşma, çocuklar böyle şeylere karışmaz!” zamanının çoçukları hala dünyamızda, bu yüzden bazen kaş yaparken göz çıkarabiliyoruz. Bunun nedeni de dinlemeyi öğrenmeyişimiz. Yürekten dinlemeyi…

Yeni yılda dileğim“muş gibi”ler olmasın hayatınızda… Memnunmuş gibi yapmayın!

Mutluymuş gibi, seviyormuş gibi, kızmamış gibi, ağlamamış gibi, üzülmemiş gibi…

Yeterince “gibi”li yaşamadınız mı?Gibiyle kaybedecek zamanımız yok belki de; dilediğinizi yaşayın, dilediklerinizle…Siz iyiyseniz sevdikleriniz de iyi olacaktır. Gibili yaşamlarda kimse mutlu olmaz.

Yeni yılda mutluluk sözcüğünü tüm varlığınızla hissedebileceğiniz bir dünya diliyorum. Ben mi?

Mutlu olmayı dilemiyorum, mutlu olacağım.
İnanmak başarmanın yarısıdır öyle değil mi?