Müzik kadar bir adam. Fazıl Say bize geldi...

Sözlüğüm, Fazıl kelimesine karşılık: Fazilet sahibi, erdemli, üstün diyor. Ben ne diyorum? Koskoca sözlükten daha fazlasını bilecek değilim, haklısın diyorum.

Hele de üstün olmak... Üst seviye... Üstün üstü... O denli haddimi aşıyor ki yorum yapmak!

Hislerimi anlatmaya çalışayım sadece. Dün gece Fazıl Say İzmir'deydi.

Müzik yapıyor evet... Piyano çalıyor evet...

Bir eli piyanoda çalarken, diğer eli  havada gezinerek yaptığı müziğe eşlik ediyor... Sanırken... Havadaki eliyle de  müziğe başka notalar kattığı hissine kapılıyorum...

Havadaki el, piyanoya dokunmadan ses çıkarıyor. Kimi zaman havadan bir nota yakalayıp susturuyor.

Kimi zaman, elini piyanonun içine sokup notalar çıkarıyor.

Havada uçuşan notaların, yüzüne ve bedenine çarparak oluşturduğu etkileri izliyebiliyoruz.

O kadar bütün ki müziğiyle, çalarken hacmi genişliyor adamın, müzik kadar oluyor.

Büyüyor, büyüyor salona yayılıyor, kalbinize ve şakağınıza dokunuyor. Müzik kapınız açılıyor, notalar içeri giriyor.

O çalarken, şöyle hissettim : Upuzun, geniş,  doğal bir koridorda , zorlanmadan, istediğim hızda yürüyorum.

Sürekli kapılar açılıyor önümde, renkler değişiyor, hiç sıkılmaya vakit olmuyor. Yüzümde bir gülümseme var. Mutluyum demek!

O ise, görevini  kusursuz yerine getirmek isteyen bir ifadede. Bu görevi başka bir dünyadan almış gibi... Kafalar ve vücutlar müziğe uyum sağladıkça daha şevkle çalıyor.

Ölmeden evvel yapılacak 100 şey listenize Fazıl Say dinlemeyi ekleyin diyorum, başka  sözüm yok!