Nasreddin Dedi Kime?

Basit konular üzerinde bile karşı karşıya gelişimiz genlerimizde mi var yoksa diye düşünmeden edemiyor insan.  Öte yandan Türkler hakkında yazılan kitapları yabancılar gözüyle Türkleri görünce anlıyoruz eksikliklerimizi.

Skyes-Picout anlaşması malum; biri İngiliz, diğeri Fransız diplomatın adlarına ithaf olunarak verilmiş bir anlaşmadır ki Mark Sykes İngiltere tarafından Osmanlı İmparatorluğuna gönderilen diplomattır. Anılarında Türklerden övgüyle söz eder. Nasıl misafirperver olduklarını anlatır.  Hatta kitabında böyle güzel bir millete bu kötülüğü yapmaktan pişman olur ama görevi budur. Vicdan yapamaz.  “Türkler yalan nedir bilmiyorlar, her söylenene, her söze hemen inanıyorlar, kanıyorlar, bir insanın neden yalan söyleme ihtiyacı duyduğunu anlamıyorlar” diyor.  Başkasına hemen inanan insanların karşısında Allah ile kandıran, modernlikle kandıran sürekli kandıran insan tiplemesine filmlere banker Bilo, Banker Kastelli, Yalçın, Tosun tiplemesiyle konu oluyor, olmaya devam ediyoruz.

Ne yapsak ne etsek de hem kendimizi hem de milletimizi eğitsek diyor, yazıyor çiziyoruz. Okuyan okuyor, okumayana selam yolluyoruz.

Düşünce mantığı geliştirmeye çalışıyoruz. Doğru düşünme ve insan tanıma kuralları diye kitaplar mı yazsak, okumazlarsa diye endişeleniyoruz. Öyle ya fıkra anlatmak değilmiş belli ki Hoca Nasreddin sadece fıkra konusu olmaktan öteye gidememiş.  Lakin devir değişti, 21. asır.  Nasreddin Hoca’dan daha fazlasını yapabilmeliyiz. Nerede bizde o yetenek!

(Sykes-Picot Anlaşması, I. Dünya Savaşı sırasında, 29 Nisan 1916'da Kût'ül-Amâre Kuşatması sonrasında İngiliz kuvvetlerinin Osmanlı Devleti'nin 6. Ordusu karşısında bozguna uğramasından 17 gün sonra, 16 Mayıs 1916 tarihinde Britanya ve Fransa arasında yapılan ve aynı yılın Ekim ayında Rusya tarafından onaylanan, Osmanlı Devleti'nin Orta Doğu'daki topraklarının paylaşılmasını öngören gizli antlaşmadır)