Nazlı gelin, kelebek

Toprağa karıştı sonsuz güzelliğimiz.

Alıcı kuş şarkısını söylüyor gülerek.

Şimdi..

Yüreğimize inanarak,

                                sahip çıkarak…

Büyüteceğiz kendimizi.

Kavrulacak bedenimiz.

Biz’sizliğin sokaklarında dileneceğiz.

Avucumuzu açacağız gökyüne.

Dillerimizden ‘’pembe yalanlar’’ fışkıracak.

Özünü biliyoruz, her şey bizde…

Kelebeğin kozasını örüyor dudaklarım.

Nazlı Gelin’e ölüyor düşüncelerim.

Varım/yokum…

Hiçbir şeyi tütsüyorum kollarında.

Kilitli bir kapı,

                    sözün bittiği nokta.

Bitiş, sonun başlangıcı…

Kır şifreleri gir koynuma.

Şimdi en eski ezgiyi söylüyorlar…