Neler bizi mutsuz eder?

Mutsuz olmak,çok kolaydır. Ağaçtan düşen yaprağın, yere düşmesi dönüşüm halidir. Yaprak artık ne ağaçtadır, ne yeşildir, ne de canlıdır. O artık toprakta çürüyerek başka bir duruma gelecektir.

İnsan ilişkileri, bazen buna benzeyebilir. Bunun adına çok çeşitli isimler veriyoruz. Tüketmek, bitirmek, yok etmek, bunlar o kadar kolay yapılabilir. Cümleleri, kelimeleri en çirkinlerinden seçersek olay derhal çirkinleşir. Ve bütün beslenen iyi duygular derhal yok olabilir. Yerine kızgınlık ve öfke geçer.

İyi ve güzel şeyleri yeşertebilmek ise bir sanattır. Bir insanın kalbine ve ruhuna kolayca girebilirsiniz. Ama orada kalmak hiçte kolay değildir. İnce bir ruh, hoşgörü gerekir. En önemliside EMEK gerekir, başkalarını kendinden önce düşünmek gerekir. Hayatın inceliklerinde, değerli olanı karşısına çıkarmak,bence bir şansdır.

Şanssızlık ise kıymet bilmez, ellerle bir arada normal bir iletişim içindedir.

Herşeyi bir tarafa bırakırsak,hayatta herzaman, her durumda bir umut vardır. Umutsuzluk çemberini açmanın tek anahtarı tabikide biziz. Güneş batsada ertesi gün yeniden doğar. Daha parlak ve daha sıcaktır. Gübreye kerışan çürümüş yaprak,bir tohuma hayat olur.